Τα 3 πνεύματα

Στην Χριστουγεννιάτικη ιστορία του Καρόλου Ντίκενς, ο γέρο-τσιγγούνης Εμπενίζερ Σκρούτζ, δέχεται την επίσκεψη παραμονή της μεγάλης γιορτής τριών πνευμάτων. Η εμπειρία του αυτή, έχει τόσο καταλυτική επίδραση, που έχει την δύναμη να αλλάξει την ζωή του. Ξυπνάει πραγματικά άλλος άνθρωπος και αποφασίζει να φανεί χρήσιμος στην κοινωνία. Βρίσκει την  χαρά στο να δίνει και ανακαλύπτει μια άλλη διάσταση της ζωής. Τον έχει αγγίξει πραγματικά το πνεύμα των Χριστουγέννων. Άλλα αυτή η αλλαγή δεν αφορά μόνο την γιορτή, αλλά φαίνεται, τουλάχιστον έτσι το καταλαβαίνω εγώ, ότι θα αλλοιώσει καθοριστικά την υπόλοιπη ζωή του. Αυτό με μικρές παραλλαγές, είναι το πνεύμα των Χριστουγέννων. Είναι ένα κοσμικό πνεύμα που μας επηρεάζει λίγο πολύ όλους μας. Τέτοιες μέρες, έχουμε αυξημένη ευαισθησία, για άπορους, ταλαίπωρους, ασθενείς, και γενικά κάθε κατατρεγμένο. Αυξημένα συσσίτια, έκτακτα δώρα, γαλοπούλες, γλυκά, λαμπάκια και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς, έρχονται να στολίσουν την μίζερη πραγματικότητα, και μας μεταφέρουν σε μια άλλη διάσταση. Γινόμαστε για λίγο παιδιά, ανακαλύπτουμε την χαμένη μας ανθρωπιά, αλλά μόλις σβήσει και το τελευταίο λαμπάκι, επανερχόμαστε στην σκληρή πραγματικότητα όπου μας περιμένει η εφορία, η ΔΕΗ, το αφεντικό μας, οι τρόμοι που μας περιβάλλουν και αποτελούν και το άλλοθι για να ξεχάσουμε τις γιορτινές γαλαντόμες συμπεριφορές. Αυτό το κοσμικό πνεύμα είναι εφήμερο, πλαστό και σβήνει τις ενοχές μιας κοινωνίας σκληρής στον φτωχό, τον ξένο, τον αναξιοπαθή.

Το επόμενο πνεύμα που μας περιμένει, είναι το θρησκευτικό πνεύμα. Είναι όλοι αυτοί που υποτίθεται ότι έχουν  διαρκή και άμεση επικοινωνία με τον Θεό. Γνωρίζουν το θέλημα του, είναι οι δικοί του άνθρωποι. Κατέχουν τον Λόγο Του και είναι έτοιμοι να   καταδικάσουν κάθε ηθική παρεκτροπή. Μετρούν το πόσο και αν προσευχόμαστε, το αν μελετούμε τις Γραφές, αν εκκλησιαζόμαστε τακτικά και γενικά πόσο συνεπείς είμαστε στα θρησκευτικά μας καθήκοντα. Πονούν τόσο για τις ψυχές μας και λυπούνται που δεν ασπαζόμαστε τις δοξασίες τους. Ο Θεός για αυτούς είναι ο δίκαιος κριτής, έτοιμος να κατακεραυνώσει ή να στείλει στις φλόγες της κόλασης κάθε έναν αμαρτωλό. Έχουν εξασφαλισμένο τον παράδεισο και θέλουν να διαδώσουν τον Θεό όπως ακριβώς τον ζούνε και τον αντιλαμβάνονται απομονωμένοι στον προστατευμένο μικρόκοσμο τους. Μπορούν να σου αναφέρουν άπειρα χωρία της Γραφής, που δικαιολογούν κάθε τους συμπεριφορά, καθώς ισχυρίζονται ότι εμπνέονται από αυτήν σε κάθε επιλογή της ζωής τους. Αν γλιτώσεις από εκεί είσαι τυχερός. Σε περιμένει το τρίτο Πνεύμα.

Αυτό είναι το Πνεύμα του Θεού. Είναι αυτό που σε ελευθερώνει. Σε ελέγχει, δεν σε κατακρίνει. Σε παρηγορεί, σε διδάσκει, σε διορθώνει. Είναι ευαίσθητο και αποφασιστικό. Είναι ο αρραβώνας μιας αληθινής, μιας γνήσιας σχέσης, που δεν προκύπτει από ενοχές όπως γίνεται με το κοσμικό πνεύμα, ούτε από συναλλαγές όπως γίνεται με το θρησκευτικό πνεύμα. Παρέχει αληθινή υιοθεσία και αντικαθιστά την παρουσία του Χριστού, που είπε ότι μας συμφέρει να φύγει για να έρθει ο Παράκλητος. Σου δίνει την δύναμη να κάνεις το θέλημα του Θεού, όχι από υποχρέωση, ούτε από ανταμοιβή αλλά από αγάπη για Αυτόν που θυσιάστηκε για σένα. Σου ανοίγει μια νέα διάσταση, την πνευματική, όπου όλα είναι τόσο διαφορετικά. Δεν λύνονται ξαφνικά όλα τα προβλήματα, αλλά αλλάζεις εσύ και αποκτάς μιαν άλλη οπτική των πραγμάτων. Βρίσκεσαι στην διάσταση της αιωνιότητας, στην κοινωνία των Αγίων, όπου ξέρεις ποιος πραγματικά είσαι και που πηγαίνεις. Για να εξηγούμαστε, δεν έχω ζήσει όλα όσα λέω, γιατί έχω πολύ δρόμο μπροστά μου, αλλά καλό είναι να έχεις μια ιδέα για το τι υπάρχει πέρα από αυτό που λέμε σήμερα και έχει ημερομηνία λήξεως.

Ίσως πολλοί από σας πουν τι μας λέει τώρα; Κρατήστε τα σε μια άκρη του μυαλού σας, ούτως ή άλλως βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από τόσες και τόσες άχρηστες πληροφορίες. Στην Χριστουγεννιάτικη ιστορία το τρίτο πνεύμα ήταν αυτό που άλλαξε την ζωή του Σκρουτζ. Στην δική μας καθημερινή ιστορία το Άγιο Πνεύμα είναι αυτό που κάνει την διαφορά, που είναι η αγιότητα στην ζωή ενός ανθρώπου και η τελική σωτηρία του. Καλή Χρονιά.

Η τελευταία μέρα μου..

Μια αχτίδα φωτός πέρασε κρυφά μέσα από το παντζούρι και διέκοψε έναν ανήσυχο ύπνο. Άνοιξα δειλά δειλά τα βλέφαρα μη τολμώντας να  αντικρύσω την πραγματικότητα. Πρόβαλα αργά αλλά αποφασιστικά το κεφάλι έξω από το πάπλωμα. Τίποτα δεν είχε αλλάξει. Όλα ήταν γκρίζα και περίμεναν το φώς της ημέρας για να πάρουν χρώμα και μορφή. Μια συνηθισμένη μέρα; Θα δώ πάλι τον διευθυντή μου;  Θα με βασανίσουν οι ίδιες σκέψεις,  για την κρίση, το παρόν, το μέλλον και όλα αυτά που συνιστούν την καθημερινότητα; Τελικά δεν ήρθε το τέλος του κόσμου; Έπεσαν έξω ακόμα μια φορά οι οιωνοσκόποι, οι αστρολόγοι, οι μαγιολόγοι, οι εσχατολόγοι, οι κάθε λογής παπαρολόγοι και όλοι αυτοί που επενδύουν στην μαζική παράκρουση και ανασφάλεια; Ή μήπως..Κάποιος μου είπε ότι ο θάνατος είναι τόσο γλυκός που μπορεί να μην τον πάρεις καν είδηση. Δηλαδή έχεις πεθάνει και όμως νομίζεις ότι εξακολουθείς και ζεις.  Μήπως κάτι τέτοιο συνέβαινε και τώρα; Χμμ… για να δώ.. Θα βάλω το χέρι μου πάνω στο καλοριφέρ. Ωχ..κάηκα!  Μάλλον είμαι τελικά ζωντανός.

Μα καλά και εσύ. Πίστεψες ότι θα έρθει το τέλος του κόσμου; Η πρώτη φορά είναι που διαψεύδονται όλοι αυτοί; Ο Χριστός δεν είπε ότι η ημέρα του Κυρίου θα έρθει ως κλέφτης εν νυχτι; Ότι κανείς δεν θα ξέρει παρά μόνο ο ουράνιος Πατέρας; Εντάξει τα ξέρουμε όλα αυτά όμως δεν ξέρεις καμιά φορά. Λοιπόν το ξεκαθαρίσαμε και αυτό. Δεν ήρθε το τέλος του κόσμου. Πρέπει αναγκαστικά να συνεχίσω αυτήν την περιπέτεια που λέγεται ζωή. Άλλοτε χαρούμενος, άλλοτε πικραμένος, αλλά ζωντανός. Όσο είμαι ζωντανός ελπίζω σε κάτι καλύτερο, το παιχνίδι δεν έχει τελειώσει, έχω μερικές ευκαιρίες. Αν όμως.. λέω αν.. Αν ήταν σήμερα η τελευταία μου μέρα και το ήξερα σίγουρα πως θα ήθελα να την περάσω; Ωωω μου βάζεις δύσκολα. Όχι θα σου απαντήσω. Τι μπορείς να κάνεις σε μια μέρα. Τι μπορείς να διορθώσεις; Πόσους να προλάβεις να δεις και να τους ζητήσεις συγνώμη για πράγματα που σκέφτηκες, που είπες ή έκανες; Πόσους λογαριασμούς να εξοφλήσεις ή τι οδηγίες να δώσεις σε αυτούς που είναι γύρω σου που σε μισούν, σε σέβονται , σε αγαπούν. Δεν προλαβαίνω τίποτα. Θα στα πω εσένα Θεέ μου και εσύ φρόντισε να τους τα μεταφέρεις με κάποιο τρόπο. Ούτως ή άλλως μετά τον θάνατο όλοι έχουν να πουν μια καλή κουβέντα για τον μακαρίτη. Άρα έχουμε την επιλεκτική δυνατότητα να ξεχνάμε, να συγχωρούμε γιατί ο αποθανών δεδικαίωται. Γιατί να μην το κάνουμε και όταν αυτός είναι εν ζωή; Λοιπόν τους συγχωρώ όλους και τους τα χαρίζω όλα. Αυτά που μου στέρησαν, αυτά που μου χρωστάνε υλικά και μη. Φαίνεται τα είχαν περισσότερο ανάγκη από εμένα και για αυτό μου τα στέρησαν. Ευτυχώς είμαι καλά και χωρίς αυτά. Δεν μου έλειψαν απλά μου έμεινε ένα τεράστιο γιατί. Αλλά ίσως για αυτό μου δώσεις μια απάντηση όταν συναντηθούμε. Ή μήπως.. Κοίτα θέλω να βρεθούμε. Δεν πιστεύω να μου κάνεις καμιά ζημιά και αρχίζω να βλέπω φωτιές και να μυρίζω θειάφι. Είπαμε.. Όλους τους συγχωρώ, μετανιώνω για όλα γιατί τελικά δεν έχει τίποτα περισσότερο αξία από το να περάσουμε μαζί την αιωνιότητα. Αυτό δεν είναι τα Χριστούγεννα; Δεν είναι η ευκαιρία που έδωσες στον κόσμο να ζήσει τον ουρανό από εδώ κάτω; Δεν ήρθες για να πάρεις πάνω σου όλα αυτά που δεν μπορούσαμε εμείς κουρασμένοι και φορτωμένοι και να γίνεις η οδός, η αλήθεια και η ζωή;

Οι τελευταίες αυτές σκέψεις διαλύθηκαν από το άνοιγμα του παράθυρου. Μπήκε ορμητικά η ζωή που έσφυζε  έξω από το σπίτι. Μια ακόμα μέρα ξεκίνησε. Αισθάνθηκα λίγο σοφότερος καθώς είχα την αφορμή να σκεφτώ λίγο πιο βαθιά σε μια στιγμή που όλα φάνηκε πως χάθηκαν αλλά τελικά ήμουν κερδισμένος. Το έργο συνεχίζεται.. Καλά Χριστούγεννα.

Υδροχλωρική αρτικαΐνη: αποτελεσματικότητα και ασφάλεια χρήσης της στην οδοντιατρική.

Κατζουράκη Δήμητρα, Οδοντίατρος

Νταμπαράκης Νικόλαος, Επίκουρος Καθηγητής Οδοντοφατνιακής Χειρουργικής, Χειρουργικής Εμφυτευματολογίας & Ακτινολογίας, Οδοντιατρική Σχολή, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκη

 

 

Περίληψη

Ανάμεσα στα τοπικά αναισθητικά αμιδικού τύπου που χορηγούνται σήμερα, η υδροχλωρική αρτικαΐνη κατέχει ηγετική θέση στην αγορά αναισθητικών.  Αναφορικά την αποτελεσματικότητα της αρτικαίνης στην τοπική αναισθησία, σε σύγκριση με την λιδοκαΐνη, τα δεδομένα των ερευνών υποστηρίζουν μια υπεροχή της αρτικαίνης έναντι της λιδοκαίνης στην τοπική δι εμποτίσεως, αλλά υπάρχει αδύνατη τεκμηρίωση για παρόμοιες διάφορες στην στελεχιαία αναισθησία. Η παραισθησία μετά από έγχυση τοπικών αναισθητικών είναι ένα σπάνιο σύμβαμα. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, ένας μέσος οδοντίατρος, πλήρους απασχόλησης, μπορεί να περιμένει να του συμβεί ίσως ένα περιστατικό παραισθησίας στην σταδιοδρομία του.

Λέξεις κλειδιά: αρτικαίνη, λιδοκαίνη, δραστικότητα, παραισθησία