Εμφυτεύματα: σύγχρονες τάσεις και προοπτικές

Εμφυτεύματα : σύγχρονες τάσεις και προοπτικές

Η ιστορία

Το 1969 ο Branemark παρατήρησε οτι ένα κομμάτι  τιτανίου εμβυθισμένο στο οστούν κουνελιού ήταν σταθερά προσκολλημένο και δύσκολα να αφαιρεθεί. Αυτό οδηγησε στην απόδειξη της οστεοενσωμάτωσης. Τα εμφυτεύματα βασισμένα στην δουλειά του Branemark  και των συνεργατών του εισήχθηκαν το 1971. Μετά απο δεκαετίες έρευνας στην βιομηχανία και την ακαδημαική κοινότητα έχουν ψηλά ποσοστά επιτυχίας. Η έρευνα είχε σαν αποτέλεσμα καλύτερο σχεδιασμό, καλύτερα υλικά και εκτεταμένη κλινική εμπειρία σε σχέση με τα πρώτα χρόνια.

Η εξάπλωση

Το 2003 έλαβαν χώρα περισσότερες από 700.00 επεμβάσεις τοποθέτησης οδοντικών εμφυτευμάτων στις ΗΠΑ και πάνω από 1,3 εκατομύρια επεμβάσεις στην Ευρώπη. Περίπου 1 εκατομύριο τεχνητά ισχία και γόνατα εμφυτεύονται κάθε χρόνο στις ΗΠΑ όπως αναφέρθηκε το 2006. Αυτές οι αντικαταστάσεις έχουν ποσοστά επιτυχίας πάνω απο 90 % και τα οδοντικά εμφυτεύματα έχουν επιτυχία πάνω απο 90-95 %.

Η επιτυχία

Τα εμφυτεύματα έχουν μια μεγάλη και πετυχημένη ιστορία. Τα ποσοστά αποτυχίας είναι χαμηλά περίπου στο 5 % με την πιο συχνή αιτία αποτυχίας τον ανεπαρκή σχηματισμό οστού γύρω απο το βιουλικό αμέσως μετά την εμφύτευση. Οι πιο πρόσφατες τροποποιήσεις στο σχεδιασμό των εμφυτευμάτων προσανατολίζονται στην μείωση του χρόνου αναμονής πρίν την φόρτιση. Η σύγχρονη χημεία επιφανειών και μορφολογιών εστιάζει στο νανοεπίπεδο για την ανάπτυξη νέων επιφανειών που θα εμποδίζουν την απόρριψη και θα προάγουν την προσκόλληση στους γύρω ιστούς.

Χριστούγεννα: η πηγή της ελπίδας στον κόσμο

Χριστούγεννα: η πηγή της ελπίδας στον κόσμο

Σε έναν κόσμο και μια πατρίδα που καθημερινά μόνο αρνητικές ειδήσεις φτάνουν στα αυτιά μας, σε μια εποχή που η ανασφάλεια είναι ο καθημερινός εφιάλτης γύρω μας, αναρωτιέται κανείς αν ο άνθρωπος έχει το κουράγιο να ελπίσει σε κάτι. Είμαστε όλοι μας προδομένοι, απογοητευμένοι, ξεγελασμένοι και φτωχότεροι όχι μόνο οικονομικά αλλά και προοπτικά. Είχαμε ελπίσει σε καλύτερες μέρες, καλύτερες συνθήκες και βλέπουμε ότι αυτό που λέμε ποιότητα ζωής υποβαθμίζεται συνεχώς.

Ανεξάρτητα ωστόσο από το πόσο μαύρη είναι η κατάσταση γύρω μας, έχει εξαιρετική σημασία το πώς εμείς την αντιμετωπίζουμε. Δεν προτείνω να ζήσουμε μια εικονική πραγματικότητα, ούτε να κάνουμε ουτοπικά όνειρα απλά να σκεφτούμε λίγο αισιόδοξα. Να εκτιμήσουμε πράγματα και αξίες που δεν επηρεάζονται από την καθημερινότητα, που δεν αγοράζονται ούτε ανταλλάσσονται, που δεν φθείρονται αλλά έχουν την δύναμη να νοηματοδοτήσουν την ζωή μας. Ο καθένας ξέρει ποια είναι αυτά. Μπορούμε να ζήσουμε και διαφορετικά και με λιγότερα ωστόσο υπάρχουν πράγματα που είναι σημαντικά και δεν μπορούμε χωρίς αυτά. Δεν πρέπει να τα χάσουμε.

Τα Χριστούγεννα είναι μια μέρα χαράς και ελπίδας. Σε αυτούς που δικαιολογημένα ρωτούν που είναι ο Θεός, έχω την απάντηση: είναι εδώ. Χριστός (= Σωτήρας), Εμμανουήλ (=ο Θεός μαζί μας), όποιο όνομα και να του δώσεις, γεννήθηκε και αυτό είναι το γεγονός που γιορτάζουμε. Ήρθε για να μας σώσει. Αν αναρωτιέσαι γιατί παρακολουθεί «αμέτοχος» την καταστροφική πορεία του κόσμου, θέλω να σε ρωτήσω: Εσύ πότε τον επικαλέστηκες, πότε ζήτησες την βοήθειά του, πότε συμμόρφωσες την ζωή σου με το θέλημά του; Επένδυσες στις υποσχέσεις του; Ενδιαφέρθηκες για τον λόγο του; Είναι φίλος σου, Κύριός σου, υπερασπιστής σου; Τον γνώρισες; Έλπισες ποτέ σε αυτόν όπως πιθανά έκανες σε τόσα άλλα πράγματα που σε πρόδωσαν; Μήπως τα Χριστούγεννα για μας δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια γιορτή, έναν 13^ο μισθό, λίγες μέρες ξεκούρασης και τίποτα παραπάνω; Ποιο είναι το παραπάνω; Είναι το κλειδί που λείπει για να αλλάξει πραγματικά η ζωή μας.

Η κρίση είναι αφορμή να σκεφτούμε. Μέχρι τώρα τα περιμέναμε όλα από τους άλλους. Τώρα ήρθε η ώρα να κοιτάξουμε μέσα μας. Ήρθε η ώρα να ελπίσουμε στον Θεό. Όχι για να αλλάξει την κατάσταση με ένα μαγικό ραβδί. Αλλά για να αλλάξει εμάς. Και τότε θα βλέπουμε διαφορετικά τον κόσμο. Θα καταλάβουμε ποιοι είμαστε, ποιος είναι ο προορισμός μας, τι πραγματικά αξίζει στην ζωή, ποιες είναι οι αληθινές μας ανάγκες. Η ελπίδα βρίσκεται στο να συνδεθούμε με την πηγή, να συμφιλιωθούμε με τον Θεό, να βρούμε τον εαυτό μας και τότε θα συνειδητοποιήσουμε ότι οι ανάγκες μας θα γίνουν διαφορετικές για έναν και μόνο λόγο: εμείς θα έχουμε αλλάξει και εμείς θα έχουμε σωθεί.

Καλά Χριστούγεννα

Σκέψεις με αφορμή τον νέο νόμο για τα ΑΕΙ

Το ελληνικό πανεπιστήμιο χρειάζεται όντως πολλές αλλαγές. Το κλίμα έχει ωριμάσει. Είναι τραγικό πως τη στιγμή αυτής της γενικής διαπίστωσης επιλέγεται η τακτική της κάθετης ρήξης που θα πνίξει κάθε φωνή λογικής.

Καθώς, λοιπόν, ξεκινά η τελευταία πράξη του δράματος, θα ήθελα να θυμίσω πως εκτός από τους πανεπιστημιακούς που κάθονται στα βουλευτικά έδρανα και στους θώκους των δημοσίων οργανισμών, εκτός από τους δημοφιλείς συζητητές στα πάνελ, υπάρχουν κι άλλοι. Δεν είναι γόνοι καθηγητών, δεν επιθυμούν τη δημοσιότητα, δεν πλουτίζουν από προγράμματα, δεν είναι κομματικά στελέχη. Δεν απεργούν ποτέ. Είναι ψώνια, σπασίκλες από τα μαθητικά τους χρόνια. Αφιερώνουν ολόκληρη τη ζωή τους στην αριστεία, την έρευνα και τη συγγραφή, τις αξιολογήσεις υποψηφίων, τις επιτροπές σπουδών, τα μεταπτυχιακά μαθήματα και τους υποψήφιους διδάκτορες. Ξημεροβραδιάζονται στα γραφεία τους διορθώνοντας. Δεν είναι ούτε μεγαλοδικηγόροι ούτε μεγαλογιατροί, ούτε πριμαντόνες κάθε είδους. Παίρνουν ετήσιο μισθό πολύ μικρότερο από τους κλητήρες των ΔΕΚΟ και των υπουργείων και πλέον έχουν ανάγκη δεύτερης εργασίας για να ανταπεξέλθουν. Αυτοί είναι το πραγματικό δημόσιο πανεπιστήμιο. Να το θυμάστε παρακαλώ κατά τη διάρκεια των συζητήσεων που θα ακολουθήσουν.

Βασίλης Κ. Γούναρης
Καθηγητής Φιλοσοφικής Σχολής ΑΠΘ

Προπτυχιακή και μεταπτυχιακή εκπαίδευση στην Εμφυτευματολογία: Τι γίνεται και τι μπορεί να γίνει

Προπτυχιακή και μεταπτυχιακή εκπαίδευση στην Εμφυτευματολογία: Τι γίνεται και τι μπορεί να γίνει

Κάποτε η εμφυτευματολογία θεωρείτο θεραπεία υψηλής εξειδίκευσης, αλλά σήμερα οι διαδικασίες που αφορούν την τοποθέτηση και προσθετική αποκατάσταση ενός εμφυτεύματος έχουν γίνει ρουτίνα και ο αριθμός των γενικών οδοντιάτρων αυξάνεται ανταγωνιζόμενος τόσο τους χειρουργούς όσο και τους προσθετολόγους. Αυτή η αλλαγή είναι ουσιώδους σημασίας για τους οδοντιάτρους που αποφοιτούν, γιατί θα έρθουν αντιμέτωποι με μια νέα κατάσταση και θα πρέπει οπωσδήποτε να γνωρίζουν τις δυνατότητες και τους περιορισμούς της εμφυτευματολογίας. Αυτό σημαίνει το πώς επιλέγεται ο ασθενής, πως καταρτίζεται το σχέδιο θεραπείας και η όλη διαδικασία από την εμφύτευση, την αποκατάσταση και την αντιμετώπιση των πιθανών επιπλοκών. Δυστυχώς όχι μόνο στην χώρα μας, τόσο σε προπτυχιακό όσο και σε μεταπτυχιακό επίπεδο, τα προγράμματα σπουδών προσαρμόζονται αργά σε αυτές τις εξελίξεις. Μια πρόσφατη ανασκόπηση σε Ευρωπαϊκό επίπεδο (De Bruyn και συν. J Eur Dent Educ 2009), μελέτησε το επίπεδο της εμφυτευματολογικής εκπαίδευσης και βρήκε ότι ο μέσος χρόνος που αφιερώθηκε σε αυτήν, με βάση τα προγράμματα σπουδών, ήταν 36 ώρες, με ένα τεράστιο εύρος από 3 έως 120, οι  περισσότερες από τις οποίες ήταν θεωρητικές και διαμοιράζονταν σε ένα μεγάλο εύρος αντικειμένων (περιοδοντολογία, προσθετική, διαγνωστική, ακτινολογία, χειρουργική στόματος και γναθοχειρουργική). Η χειρουργική εμφυτευματολογία, που ενδιαφέρει εμένα, στην μελέτη αυτή, είναι αντικείμενο μεταπτυχιακής εκπαίδευσης και μόνο το 1/3 των φοιτητών έκαναν προσθετική είτε σε μονήρη εμφυτεύματα ή σε επένθετες. Θεωρητικά και στην οδοντιατρική σχολή του ΑΠΘ άκουσα ότι αυτό μπορεί να γίνει και στην κινητή αλλά δεν το έχω δει. Οι λόγοι της ανεπαρκούς εκπαίδευσης σύμφωνα με την έρευνα, ήταν 53% έλλειψη χρόνου, 28% χρημάτων, και 51% προσωπικού. Σήμερα γνωρίζουμε ότι 1000000 ασθενείς μόνο στην Ευρώπη γίνονται νωδοί. Η συμβατική γέφυρα δεν είναι η πρώτη επιλογή. Το κόστος ενός μονήρους εμφυτεύματος είναι συγκρίσιμο με την συμβατική γέφυρα 3 τεμαχίων. Στην χώρα μας η πονεμένη ιστορία των εμφυτευμάτων που μπορείτε να την διαβάσετε σε αυτό το blog:

https://implantnet.wordpress.com/2008/07/17/%ce%9c%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82-%cf%80%ce%b9%ce%ba%cf%81%ce%ad%cf%82-%ce%b1%ce%bb%ce%ae%ce%b8%ce%b5%ce%b9%ce%b5%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b1-%ce%b5%ce%bc%cf%86%cf%85%cf%84%ce%b5/

Ωστόσο για να αφήσω και μερικές σκέψεις για το μέλλον νομίζω ότι σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς μπορούν να γίνουν σε προπτυχιακό επίπεδο 2 πράγματα: επιλεγόμενα μαθήματα γύρω από τα εμφυτεύματα εκτός του ωραρίου λειτουργίας της σχολής και επίσης να δοθεί η δυνατότητα προαιρετικά στους φοιτητές να τοποθετήσουν ένα μονήρες εμφύτευμα με τις υπάρχουσες υποδομές.

 

Διάλογος για τα μεταπτυχιακά στην Οδοντιατρική Θεσσαλονίκης. Πρόταση στην συνεδρίαση ΓΣΕΣ 3/2/2010

Πρόταση  στο εσωτερικό κανονισμό σχετικά με τα κριτήρια επιλογής των μεταπτυχιακών φοιτητών

Η αντικειμενικοποίηση των κριτηρίων επιλογής και η σωστή εφαρμογή τους αυξάνει το κύρος ενός ιδρύματος μαζί με το επίπεδο της παρεχόμενης γνώσης. Είναι σημαντικό να υπάρχει διαφάνεια και αναλυτική δημοσιοποίηση της μοριοδότησης ώστε να μην υπάρχουν σκιές που βλάπτουν το κύρος της σχολής. Από την άλλη είναι σημαντικό και για τους φοιτητές που μαζί με μία αίτηση καταθέτουν και τα όνειρά τους. Η περσινή διαδικασία ήταν ένα πολύ θετικό βήμα που χρεώνεται στον διευθυντή του μεταπτυχιακού. Ωστόσο μπορούμε να κάνουμε αρκετά περισσότερα μέσα από την εμπειρία που έχουμε ήδη συλλέξει. Σίγουρα έχει ήδη γίνει όπως φαντάζομαι αρκετή συζήτηση στο συντονιστικό του μεταπτυχιακού για κάθε ένα από τα κριτήρια οπότε αυτά που θα πω σήμερα ενδεχομένως έχουν αναλυτικά αναπτυχθεί. Απλά θα ήθελα να καταθέσω και τον δικό μου προβληματισμό.

Καταρχάς δεν ξέρω αν υπάρχει πρόβλημα στο να δίνουμε την δυνατότητα επιλογής σους υποψηφίους 2 κατευθύνσεων με προτεραιότητα πάντα σε περίπτωση ισοβαθμίας σε αυτούς που έχουν δηλώσει την πρώτη κατεύθυνση. Μια άλλη εκδοχή είναι να δίνεται η δυνατότητα επιλογής από την δεύτερη επιλογή σε περίπτωση ύπαρξης κενών θέσεων σε μία κατεύθυνση.

Έρχομαι στα κριτήρια επιλογής:

1. Επειδή ο βαθμός στο προπτυχιακό μάθημα έχει σημαντική επίπτωση θα πρέπει όσοι διοργανώνουν εξετάσεις να έχουν υπόψιν να είναι διαχρονικά σταθερός ο βαθμός δυσκολίας των θεμάτων ώστε να υπάρχει μια όσο το δυνατόν δίκαια αντιμετώπιση των φοιτητών. Ξέρω ότι αυτό είναι λίγο δύσκολο να γίνει απλά το καταθέτω
2. Επειδή πρέπει να τιμήσουμε όλα τα παιδιά που καταβάλουν φιλότιμες προσπάθειες από το προπτυχιακό επίπεδο σε ερευνητική δραστηριότητα με τις γνωστές αντίξοες συνθήκες πιστεύω πρέπει να αυξηθεί το ποσοστό μοριοδότησης από 15 σε 25 %. Θα πρέπει να γίνει μοριοδοτική διάκριση στον αν το περιοδικό είναι ελληνικό ή ξένο, στον ο συγγραφέας είναι μόνος ή σε συνεργασία με άλλους, ενώ έμφαση πρέπει να δοθεί στον αν είναι πρώτος συγγραφέας. Τέλος επειδή έχουμε γεμίσει βιβλιογραφικές ανασκοπήσεις που γίνονται για να γίνονται θα πρέπει ερευνητικές εργασίες να έχουν μεγαλύτερη επίπτωση. Νομίζω ότι επειδή έχουμε να κάνουμε με νέους ερευνητές δεν πρέπει ν α τους αντιμετωπίζουμε στις συνεντεύξεις ως υποψήφια μέλη ΔΕΠ. Δεν θέλω να πω περισσότερα επ’αυτού νομίζω είναι κατανοητό αυτό που θέλω να πώ.
3. Νομίζω πως η επιστημονική επάρκεια ενός πτυχιούχου είναι δεδομένη. Δεν μπορώ να καταλάβω λοιπόν σε τις εξυπηρετεί η διενέργεια εξετάσεων στην προπτυχιακή ύλη. Εκτός αν δοθεί άλλη μεταπτυχιακή ύλη.
4. Βάζουμε την  εμπειρία άσκησης οδοντιατρικής στην ίδια μοίρα βαθμολογικά με την ερευνητική δραστηριότητα. Πως θα τιμήσουμε δηλαδή αυτούς που κάνουν έρευνα με δικά τους έξοδα σε σχέση με αυτούς που βγάζουν χρήματα ασκώντας την οδοντιατρική στον ίδιο χρόνο; Νομίζω ότι σαν εκπαιδευτικό ίδρυμα πρέπει να πάρουμε σαφή θέση και να υποτιμήσουμε την έρευνα. Εξάλλου είναι σχετική η εμπειρία. Πως θα πιστοποιηθεί; Ποια είναι η διάκριση αυτού που υποαπασχολείται εκμεταλλευόμενος χωρίς μισθό από αυτόν που πραγματικά εργάζεται; Πρέπει κάποτε να δούμε και το θέμα της μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας στα ιατρεία μας. Όσο αφορά την μοριοδότηση σε αυτούς που αποφοίτησαν στο ανώτερο 10 % της σειράς αποφοίτησης πρέπει να φύγει τελείως για τρείς λόγους. Πρώτα γιατί αυτοί έχουν ήδη μοριοδοτηθεί από τον γενικό βαθμό πτυχίου, δεύτερον γιατί έχουν μοριοδοτηθεί από την βαθμολογία των ειδικών μαθημάτων και τρίτων γιατί δεν πρέπει να πριμοδοτούμε την βαθμοθηρία η οποία δημιουργεί αντικοινωνικές συμπεριφορές και άγονους ανταγωνισμούς. Τέλος όσον αφορά την συνέντευξη: επειδή αποτελεί το λιγότερο αντικειμενικό κριτήριο όπως καταλαβαίνουμε γνώμη μου είναι να μετράει λιγότερο στην μοριοδότηση. Προτείνω να πάει από το 20 στο 10 %, να είναι ηχογραφημένη αν συμφωνεί ο υποψήφιος και διαθέσιμη σε αυτόν. Δεν πρέπει να αφήνουμε σκιές για επιλεκτική αντιμετώπιση των υποψηφίων και δεν υπάρχει κανένας λόγος από την στιγμή που είμαστε διατεθειμένοι για διαφανείς και αδιάβλητες διαδικασίες.

ΝΙΚΟΣ ΝΤΑΜΠΑΡΑΚΗΣ, ΕΠΙΚ. ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ

3/2/2010

Σκέψεις για το νέο έτος

Στο ξεκίνημα κάθε χρονιάς όλοι μας κάνουμε όνειρα, βάζουμε στόχους και ελπίζουμε για κάτι καλύτερο. Φέτος αν κανείς κάνει το λάθος και δεί τηλεόραση, θα μαυρίσει η ψυχή του. Φόροι, αυξήσεις, μισθοί, τέλη και γενικά οτιδήποτε έχει σχέση με το χρήμα. Απλά θέλω να θυμίζω στον εαυτό μου ότι υπάρχουν αρκετά πράγματα που δεν μπορείς να τα αγοράσεις όσο φουσκωμένο πορτοφόλι, παντελόνι, ή μπούστο έχεις. Την αγάπη, την εκτίμηση, την αξιοπρέπεια, το συναίσθημα, την συνείδηση, την υγεία. Υπάρχουν πολοί που είναι πλούσιοι σε πράγματα που δεν μετρώνται με κανένα μετρικό σύστημα και είναι αυτά που εγώ θα τα αποκαλούσα ποιότητα ζωής. Αν είχα να διαλέξω ανάμεσα στην ποιότητα και την ποσότητα θα διάλλεγα την πρώτη. Δεν θα μπώ στον πειρασμό να υπερπνευματικοποιήσω αυτά που λέω γιατί μεταξύ μας έχω μπουχτίσει από αυτά μέχρι αηδίας. Δεν είμαι όψιμος ιεροκήρυκας και εδώ και χρόνια με τα λόγια κυρήττω μόνο στον εαυτό μου. Απλά θέλω να προγραμματίσω ξανα το μυαλό μου με αυτά που αξίζουν και να χαρώ με αυτά που η ζωή μούχει προσφέρει σε βαθμό που να είμαι χαρούμενος ανεξάρτητα απο τις περιστάσεις και αρκετοί μπορούν να το διακρίνουν. Η συνταγή του να είσαι ευτυχισμένος ή διαφορετικά πλήρης είναι να μπορείς να είσαι ανεξάρτητος από όλα όσα επιθυμούν όλοι οι άλλοι, και οι όποιες περιστάσεις να μην σε αγγίζουν στο βαθμό που να κλέβουν αυτό που έχει γίνει κτήμα σου. Ξέρω ότι μιλάω λίγο αόριστα αλλά δεν θα σας τα πώ όλα δωρεάν 😉 Καλή χρονιά

Περί απόψεων Αποψις

Αφορμή για αυτό που γράφω, είναι το οτι πραγματικά λυπήθηκα γιατί με τα όσα είπα περι μεταπτυχιακών, κάποιοι που από ότι φαίνεται δεν με γνωρίζουν καλά, στενοχωρήθηκαν.

Δυστυχώς αγαπητοί μου δεν έχουμε μάθει να συζητούμε, γιατί ένα μπλόγκ σαν το δικό μου, θα μπορούσε να αποτελέσει ένα βήμα διαλόγου για θέματα που θα μας πήγαιναν μπροστά. Προυπόθεση είναι να καταθέτουμε δημόσια την γνώμη μας και όχι ιδιωτικά την βαρυθυμία μας. Γιατί δυστυχώς απόψεις του τύπου «μην κάνεις διάλογο με φοιτητές», «μην εκτίθεσαι» μπορεί να είναι καλοπροαίρετες, αλλά δεν μας πηγαίνουν μπροστά.

Ολα ξεκινούν απο το τι τύπου πανεπιστημιακό θέλουμε να καλλιεργήσουμε, γιατί αυτό θα βρούμε μπροστά μας, μετά απο μερικά χρόνια. Θέλουμε να ακούμε μια άποψη με την οποία μπορεί να μην συμφωνούμε, αλλά συμβάλλει στον δημοκρατικό διάλογο, ή έχουμε ξεχάσει τις εποχές που όλα τα πλάκωνε η φοβέρα και η σκλαβιά, γιατί μερικές φορές η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα και τα θύματα παρόμοιων πρακτικών ενίοτε λειτουργούν και σαν θύτες.

Εγω προσωπικά έμαθα να λέω την άποψή μου. Σέβομαι τους θεσμούς, όπως αυτός των μεταπτυχιακών και αποσύρω κάποιους οξύαιχμους χαρακτηρισμούς που διατύπωσα, αλλά αυτοί που με ξέρουν γνωρίζουν τις προθέσεις μου, την διαδρομή μου και το οτι δεν εξυπηρετώ σκοπιμότητες. Εκφράζω μόνο τον εαυτό μου, δεν είμαι αλάνθαστος και σε καμμιά περίπτωση δεν εκπροσωπώ το εργαστηριό μου, αλλά μόνο τον εαυτό μου. Οσοι δεν με ξέρετε, που θα έπρεπε νομίζω, ρωτήστε να μάθετε. Γιατί τελικά όλοι είμαστε γνωστοί.

Αυτά και επειδή ειλικρινά στενοχωρέθηκα που λύπησα ανθρώπ0υς, που χωρίς ίσως να το γνωρίζουν εκτιμώ, αποσύρωμαι προσωπικά απο την κριτική μου, για πράγματα που αφορούν την σχολή από αυτό εδώ το βήμα. Θα με ακούσετε όμως στις γενικές συνελεύσεις τμήματος. Θέλω να γνωρίζετε όμως, οτι δεν το κάνω απο τον φόβο των Ιουδαίων αλλά απο την λύπη μου που διαπιστώνω, οτι δυστυχώς δεν μάθαμε να συζητάμε. Γιατί μερικές φορές την αλήθεια την μαθαίνεις ή από μικρό ή από τρελό, αλλά πάντως όχι από ομοιόβαθμο.

Μεταπτυχιακά: επιλεκτικές απρέπειες

Τώρα που σιγά σιγά κάθεται η σκόνη από την διαδικασία επιλογής μεταπτυχιακών φοιτητών στην σχολή μας, θάθελα και εγώ με την σειρά μου να διατυπώσω μερικές σκέψεις… Αρχικά θέλω να συγχαρώ τους επιτυχόντες, γιατί πραγματικά είδαν την δικαίωση των κόπων τους να πραγματοποιείται. Αλλά σαν δάσκαλος θέλω να παρηγορήσω και να ασχοληθώ πιο πολύ με όλους αυτούς, που είναι και οι περισσότεροι που δεν μπόρεσαν να μπουν. Σίγουρα ξέρετε ότι στην ζωή η αποτυχία μπορεί να μας αποθαρρύνει αλλά μπορεί και να γίνει προωθητική δύναμη, που θα φέρει ουσιαστική αλλαγή στην ζωή μας. Η σταδιοδρομία μας είναι ουσιαστικά μια μαραθώνια διαδρομή, με αρκετές στάσεις και από την προσωπική μου πείρα γνωρίζω ότι τα εμπόδια μερικές φορές λειτουργούν και ως μέσα άθλησης για την επίτευξη υψηλότερων στόχων.

Illuminati : Πεφωτισμένοι και αφώτιστοι

Αφορμή για το παρόν κείμενο, αποτέλεσε η συζήτηση που είχα με αγαπητό μου πρόσωπο μετά την ταινία Illuminati («οι πεφωτισμένοι»). Στην ταινία παρουσιάζεται, η πιο αρνητική εκδοχή της επίσημης θρησκείας, έστω και άλλου δόγματος. Το κλειδί της ταινίας βρίσκεται κατά την γνώμη μου στην τελευταία φράση και στην παρατήρηση ενός καρδινάλιου στον καθηγητή Λάγκτον, εν είδη απολογίας ότι «η θρησκεία είναι ατελής επειδή ο άνθρωπος είναι ατελής»

Ερευνα στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Σκληρές αλήθειες…

• 30.000 νέοι ερευνητές -προπτυχιακοί και μεταπτυχιακοί φοιτητές- δραστηριοποιούνται στα ερευνητικά προγράμματα των Πανεπιστημίων
• 3.000 είναι οι Eλληνες ερευνητές που ασχολούνται αποκλειστικά με την παραγωγή έρευνας
• 80% της έρευνας στην Eλλάδα διεξάγεται στα Πανεπιστημιακά ιδρύματα
• 1,481 δισ. ευρώ είναι οι εισροές τα τελευταία 5 χρόνια σε όλα τα AEI από τα ερευνητικά τους προγράμματα
• 966,47 εκατ. ευρώ ήταν την ίδια περίοδο ο τακτικός προϋπολογισμός του κράτους για την έρευνα
• 11η θέση παγκοσμίως καταλαμβάνει η Eλλάδα σε επιστημονικές ερευνητικές δημοσιεύσεις
• 7% με 10% αυξάνονται τα τελευταία χρόνια οι δαπάνες των μεγαλύτερων επιχειρήσεων διεθνώς για την έρευνα. Tο ποσό που διαθέτουν ξεπερνά τα 450 δισ. δολάρια ετησίως.

Αντιγράφω μερικούς αριθμούς από την ημερησία. Το πλήρες άρθρο για την έρευνα στην Ελλάδα θα το βρείτε στην διεύθυνση:  http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12333&subid=2&tag=12498&pubid=7519139

Ας πούμε τώρα μερικές σκληρές αλήθειες… Ποιοι κάνουν έρευνα στο ελληνικό πανεπιστήμιο. 2 κατηγορίες μελών ΔΕΠ: αυτοί που δεν έχουν μονιμοποιηθεί και αυτοί που έχουν μεράκι (έχω μια πιο κατάλληλη λέξη αλλά παραπέμπει σε ερωτική διέγερση και δεν είναι δόκιμη… 😉  ). Ετσι λοιπόν πορεύεται η έρευνα. Δηλαδή πως; Βάζουν τα εκστασιασμένα ( η ίδια λέξη…) μέλη ΔΕΠ το χέρι στην τσέπη για να αγοράσουν αντιδραστήρια, πειραματόζωα και ότι άλλο χρειάζεται. Κάνουν τον σταυρό τους μην στραβώσει τίποτε (κατάληψη, απεργία κτλ), χρησιμοποιούν την μαύρη εργασία όλων αυτών που θέλουν να μπούν σε ένα μεταπτυχιακό ή ονειρεύονται μια θέση στον ήλιο και γίνεται η έρευνα. Και ω του θαύματος η Ελλάδα βρίσκεται όπως θα μας πει η ημερησία στην 11^η παγκόσμια θέση, στο πάνθεον δηλαδή της έρευνας σε ερευνητικές δημοσιεύσεις. Αν κανένας ξένος κριτής έρθει να δεί πως γίνεται η έρευνα θα μας δώσει νόμπελ ευρεσιτεχνίας. Γιατί έχουμε επιστρατεύσει ξαδέλφους μηχανολόγους, θείους τορναδόρους και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε για να φτιάξουμε από μόνοι μας μηχανήματα που αν τα αγοράσουμε κάνουν αρκετές χιλιάδες ευρώ. Και όταν έρθει η ώρα της δημοσίευσης άντε να βολέψεις τόσο κόσμο που δικαιούται να μπει και αυτός μέσα στην εργασία για πολλούς λόγους.

Το πιο ωραίο όμως σε περιμένει την ώρα της κρίσης που όλο αυτό το έργο που με κόπους και βάσανα έχεις κάνει θα μπεί στο μικροσκόπιο της σκοπιμότητας και ανάλογα με το κλίμα ή θα πάει στα ουράνια ή θα καταλήξει στα τάρταρα. Η τακτική του καταπίνουμε την κάμηλο και διυλίζουμε τον κώνωπα επιστρατεύεται ανάλογα με το πόσο αρεστός είσαι. Αυτή είναι η κατάσταση. Πίσω από κάθε εργασία υπάρχει μια ολόκληρη ιστορία που αν γραφόταν θα μπορούσε να αποτελέσει νόμπελ λογοτεχνίας. Μπορώ να πω πολλά περισσότερα αλλά στην επόμενη βαθμίδα μετά την μονιμοποίηση μου  . Μέχρι τότε σας διαβεβαιώνω ότι ΤΙΠΟΤΑ δεν πρόκειται να αλλάξει γιατί η αλήθεια είναι ότι όλοι είμαστε βολεμένοι.

Ευθαρσώς Νταμπαράκης Νίκος