Σχετικά με την εκπαίδευση των φοιτητών οδοντιατρικής στην τοπική αναισθησία στις ΗΠΑ

Σχετικά με την εκπαίδευση των φοιτητών οδοντιατρικής στην τοπική αναισθησία στις ΗΠΑ

Μια μελέτη δημοσιεύτηκε στο journal of Dental Education 2009 των Rosenberg και συν., σχετικά με το πρωτόκολλο 56 οδοντιατρικών σχολών στις ΗΠΑ, σε σχέση με την εκπαίδευση των φοιτητών πάνω στην τοπική αναισθησία.

Η έρευνα έγινε με την αποστολή ηλεκτρονικού μηνύματος, απάντησαν 42 σχολές (ποσοστό ανταπόκρισης 75 %). Τα συμπεράσματα της έρευνας ήταν ότι η μεγάλη πλειονότητα των οδοντιατρικών σχολών (97.6 %) διδάσκουν τις τεχνικές της τοπικής αναισθησίας με τον να χορηγούν οι φοιτητές μεταξύ τους τοπικές αναισθησίες λίγο πριν μπουν στην κλινική πράξη. Μόνο 4 σχολές ζητούν έγγραφη συγκατάθεση των φοιτητών για την συμμετοχή τους σε αυτή την εκπαιδευτική διαδικασία. Από τους συμμετέχοντες, η πλειοψηφία ανέφερε τουλάχιστον μία επιπλοκή, ενώ μερικοί ανέφεραν αρκετές επιπλοκές. Η επιπλοκές κυμαίνονται από ανακοπή μέχρι επίμονη παραισθησία (19 συγκοπές, 18 αιματώματα, 10 τρισμοί, 5 οιδήματα, 5 επίμονες υπαισθησίες, 4 παραλύσεις του προσωπικού νεύρου, και καμία αλλεργική αντίδραση, υπέρδοση ή φλεγμονή) 

Μεταπτυχιακών συνέχεια από μεταπτυχιακό φοιτητή…

Αν και είδα λίγο καθυστερημένα το post θα ήθελα κι εγώ με την σειρά μου να συμφωνήσω με την άποψη του Δασκάλου μας… Είμαι κι εγώ ένας από αυτούς που πριν ένα περίπου χρόνο πέρασαν αυτήν την δοκιμασία του “υποψηφίου μεταπτυχιακού” και δόξα το Θεό τα κατάφερα να μπω… Απλά τώρα ένα χρόνο μετά που βλέπω τα πράγματα πιο ψύχραιμα και απέκτησα κάποια παραπάνω εμπειρία στα πανεπιστημιακά δρώμενα, βλέπω με μια πιο κριτική ματιά τα κριτήρια επιλογής των μεταπτυχιακών φοιτητών….και για να μην λέμε λόγια του αέρα, αυτά είναι: 1. Γενικός βαθμός πτυχίου (σε ποσοστό 25%) – Πόσο αντικειμενική είναι η βαθμολογία στα προτυχιακά μαθήματα;;; – Πόσο ο βαθμός πτυχίου αντικατοπτρίζει την επιστημονική αρτιότητα ενός υποψηφίου;;; – Πως θα μπει σε ένα μεταπτυχιακό ένας υποψήφιος που τα πρώτα χρόνια των σπουδών του ήταν λίγο αμελής, ενώ αργότερα έγινε συνειδητοποιημένος φοιτητής και άριστος επιστήμονας;;; 2. Τη βαθμολογία των προπτυχιακών μαθημάτων που σχετίζονται με τη συγκεκριμένη κατεύθυνση επιλογής του Π.Μ.Σ. (σε ποσοστό 15 %) – Ισχύουν όλα τα ανωτέρω….συν: – Πως διασφαλίζεται ότι ο εξεταστής που γνωρίζει ότι ένας προτυχιακός φοιτητής ενδιαφέρεται για μια συγκεκριμένη κατεύθυνση δεν θα του βάλει μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό ανάλογα με το πόσο τον συμπαθεί;;; 3. Την προηγούμενη ερευνητική και επιστημονική δραστηριότητα του υποψήφιου (σε ποσοστό 15 %) – Τι ερευνητική δραστηριότητα μπορεί να έχει κάποιος που μόλις τελείωσε την οδοντιατρική και δεν έχει ιδέα για το πως γίνεται η ερευνα μιας και προπτυχιακά ούτε λόγος περί ερευνητικής μεθοδολογίας;;; – Ποια είναι τα κριτήρια που κάποιος θα συμμετάσχει σε μια έρευνα που γίνεται από ένα μέλος Δ.Ε.Π.;;; – Αποτελούν οι βιβλιογραφικές ανασκοπήσεις σε ελληνικά περιοδικά ερευνητική δραστηριότητα;;; (βλέπε και αυτά που λέει ο Δάσκαλος στο post) 4. Τη γνώση της αγγλικής γλώσσας όπως προκύπτει από πιστοποιητικά – Εδώ το μόνο που έχω να σχολιάσω είναι ότι πέρσυ για να μπω εγώ στο μεταπτυχιακό ο απαιτούμενος βαθμός του IELTS ήταν 4,5….ενώ φέτος 7. – Το ότι κάποιος κατέχει το IELTS, TOEFEL, PROFICIENCY και ξέρει να λέει “hello i want a glass of water” σημαίνει ότι κατέχει και την αγγλική ιατρική ορολογία που είναι απαραίτητη για να διαβάσει την αγγλική βιβλιογραφία που θα του ζητηθεί μέσα στο μεταπτυχιακό;;; 5. Την επιστημονική επάρκεια του υποψηφίου από διεξαγωγή εξετάσεων στο αντικείμενο της συγκεκριμένης κατεύθυνσης (σε ποσοστό 10 %) – Πόσο αντικειμενικές είναι οι εξετάσεις αυτές;;; (Σημειώνω ότι στο δικό μας εργαστήριο ήταν αντικειμενικότητες διότι πραγματοποιήθηκαν σε ειδικό πρόγραμμα υπολογιστή όπου αυτόματα έβγαινε η βαθμολογία) – Τι είδους ερωτήσεις γίνονται σε αυτές τις εξετάσεις και με ποιά μορφή;;; Το να ρωτήσεις ποιά η pKa της αρτικαΐνης (που παίζει ούτε ο Δάσκαλος να το θυμάται που είναι και ειδικός στην αναισθησιολογία) με το να ρωτήσεις τι τεχνική χρησιμοποιούμε για να αναισθητοποιήσουμε τα οπίσθια δόντια της κάτω γνάθου, δεν είναι καθόλου το ίδιο πράγμα. Τα δύο αυτά είδη ερωτήσεων σκιαγραφούν δύο διαφορετικά είδη υποψηφίων. Αν θες να πάρεις τον διαβασμένο επιστήμονα που θυμάται και την πιο κουλή λεπτομέρεια θα ρωτήσεις το πρώτο, ενώ αν θες να πάρεις ένα παιδί που απλά τελείωσε την οδοντιατρική θες να ελέγξεις άμα ξέρει τα βασικά ρωτάς το δεύτερο. 6. Την εμπειρία στην άσκηση οδοντιατρικής μετά τη λήψη του πτυχίου (σε ποσοστό 5 %) – Πόσο εύκολο είναι για έναν που μόλις τελείωσε την οδοντιατρική και δεν έχει ούτε χρήματα, όυτε γονέα οδοντίατρο να αποκτήσει αυτήν την εμπειρία;;; 7. Την κατάταξη στο ανώτερο 10% της σειράς αποφοίτησης (σε ποσοστό μέχρι 5%) – Εδώ ισχύουν ότι αναφέρθηκε πριν περί αντικειμενικότητας του βαθμού πτυχίου 8. Την πιστοποιημένη γνώση Η/Υ (3%) – Πόσοι γνωρίζουν να χειρίζονται άριστα τον Η/Υ και δεν έχουν πτυχίο πιστοποίησης γιατί απλά ότι γνωρίζουν το γνωρίζουν για τον εαυτό τους και όχι για να το επιδεικνύουν ή ακόμη ακόμη δεν θέλουν ή δεν έχουν να δώσουν τα απαιτούμενα χρήματα για να εξεταστούν το ECDL;;; 9. Την πιστοποιημένη γνώση άλλων ξένων γλωσσών (1%) – Εδώ είναι το μόνο που δεν έχω να προσθέσω τίποτα 10. Την πιστοποιημένη παρακολούθηση επιστημονικών συνεδρίων (1%) – Πόσα συνέδρια έχουν εντελώς δωρεάν είσοδο για τους φοιτητές;;; – Πόσοι φοιτητές δεν παρακολουθούν ένα συνέδριο λόγω κόστους συμμετοχής;;; 11. Την εν γένει προσωπικότητα και επιστημονική συγκρότηση του υποψηφίου, όπως προκύπτει από τη συνέντευξή του σε τριμελή επιτροπή της Σ.Ε. του Π.Μ.Σ. διευρυμένη από τον Διευθυντή του Εργαστηρίου, που σχετίζεται με την συγκεκριμένη κατεύθυνση του Π.Μ.Σ. (σε ποσοστό 20 %) – Καλά…εδώ αφήνω την φαντασία σας να οργιάσει….

ΛΟΥΘΗΡΟΣ κεφ.6: Η ζωή εκτός…

Αισθανόταν τόσο παράξενα τις πρώτες μέρες. Σαν να ζούσε την ζωή του από την αρχή με έναν τρόπο που ούτε τον είχε ποτέ του διανοηθεί. Το βιολογικό του ρολόι τον ξυπνούσε από τα χαράματα και ο νους του ακόμα τριγυρνούσε στους σκοτεινούς και γνώριμους διαδρόμους του μοναστηριού. Αισθανόταν κάπως σαν το ψάρι έξω από το νερό, σαν να είχε γεννηθεί μόνο για την μοναχική κατάσταση. Αλλά τώρα ζούσε σε μια νέα πραγματικότητα και έπρεπε να συμβιβαστεί με αυτήν. Εκείνο που σκεφτόταν, ήταν ότι δεν ήταν τελικά αυτός που έφυγε από το μοναστήρι, αλλά όλη αυτή η σάπια κατάσταση που του έδειξε τον δρόμο προς την έξοδο. Αλλά όπως την  ιστορία την  γράφουν πάντα οι νικητές, έτσι και τα γεγονότα τα περιγράφουν με τον δικό τους τρόπο αυτοί που μένουν συμβιβασμένοι και αυτοί είναι και οι περισσότεροι, αλλά δεν τον ένοιαζε.

Τι συμφέρει περισσότερο: η γέφυρα ή το εμφύτευμα;

Οι ακίνητες προσθετικές εργασίες μπορούν να αναπληρώσουν τα χαμένα δόντια. Τα στηρίγματα μπορούν να είναι είτε φυσικά δόντια είτε εμφυτεύματα. Το θέμα είναι τι είναι καλύτερο για τον ασθενή ώστε ο οδοντίατρος να τον κατευθύνει σωστά στην απόφαση που θα πάρει.   Οι μέχρι σήμερα μελέτες δείχνουν ότι και στις συμβατικές γέφυρες αλλά και στις γέφυρες επί εμφυτευμάτων υπάρχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα που κάνουν δύσκολη την επιλογή κάθε φορά. Ήδη τα οδοντικά εμφυτεύματα έχουν μια παρουσία 25 χρόνων και φυσικά το μεγάλο τους πλεονέκτημα είναι ότι οι προσθετικές αποκαταστάσεις με αυτά δεν απαιτούν την φθορά των γειτονικών της νωδότητας φυσικών δοντιών.

Μεταπτυχιακά: επιλεκτικές απρέπειες

Τώρα που σιγά σιγά κάθεται η σκόνη από την διαδικασία επιλογής μεταπτυχιακών φοιτητών στην σχολή μας, θάθελα και εγώ με την σειρά μου να διατυπώσω μερικές σκέψεις… Αρχικά θέλω να συγχαρώ τους επιτυχόντες, γιατί πραγματικά είδαν την δικαίωση των κόπων τους να πραγματοποιείται. Αλλά σαν δάσκαλος θέλω να παρηγορήσω και να ασχοληθώ πιο πολύ με όλους αυτούς, που είναι και οι περισσότεροι που δεν μπόρεσαν να μπουν. Σίγουρα ξέρετε ότι στην ζωή η αποτυχία μπορεί να μας αποθαρρύνει αλλά μπορεί και να γίνει προωθητική δύναμη, που θα φέρει ουσιαστική αλλαγή στην ζωή μας. Η σταδιοδρομία μας είναι ουσιαστικά μια μαραθώνια διαδρομή, με αρκετές στάσεις και από την προσωπική μου πείρα γνωρίζω ότι τα εμπόδια μερικές φορές λειτουργούν και ως μέσα άθλησης για την επίτευξη υψηλότερων στόχων.