Όλες οι εταιρείες επενδύουν αρκετά χρήματα στην έρευνα πάνω στην ιδανική επιφάνεια του εμφυτεύματος. Δεν θέλω να μπω σε βαθιές λεπτομέρειες σε αυτό το μπλογκ το οποίο άλλωστε απευθύνεται στον κλινικό οδοντίατρο. Η προσωπική μου γνώμη πάνω σε αυτό το θέμα είναι ότι σήμερα που τα ποσοστά επιτυχίας των εμφυτευμάτων έχουν φτάσει στο 98 % είναι τουλάχιστον αστείο να μιλάμε για το «τέλειο» εμφύτευμα το οποίο θα πρέπει να το πληρώσουμε χρυσό. Καταλαβαίνω την αγωνία των εταιρειών να πουλήσουν αλλά τουλάχιστον από αυτό εδώ το ανεξάρτητο βήμα δεν θα τους γίνει το χατίρι. Δεν πειράζει ένα δωρεάν ταξίδι λιγότερο…
Απλά για ιστορικούς λόγους μια μικρή αναφορά στο θέμα της επιφάνειας έτσι για να υπάρχει κάτι και για αυτό το θέμα.
Αρχικά συνίστατο από machined titanium, TPS, και HA-coated. Προοδευτικά η επιφάνεια του εμφυτεύματος τήκεται και επικαλύπτεται με σφαιρική σκόνη τιτανίου, μεταχειρίζεται με διηθητικούς παράγοντες (nitric acid, hydrofluoric acid, hydrochloric acid, sulfuric acid) και αεροεκτρίβεται (air-abraded), ή υφίσταται βομβαρδισμό από διάφορα μεγέθη aluminium oxide, tricalcium phosphate ή titanium dioxide είτε μεμονωμένα ή σε συνδυασμό για να αποκτήσει η επιφάνειά τους ελεγχόμενη υφή που θα αυξήσει την κυτταρική δραστηριότητα και την επαφή οστού-εμφυτεύματος. Τα αποτελέσματα της έρευνας της ΙΤΙ στα χαρακτηριστικά της επιφάνειας έχουν αλλάξει τον στόχο της από TPS coated στα sandblasted (αμμοβολημένα), acid-etched (SLA) τα οποία παράγουν σημαντικά μεγαλύτερη επαφή εμφυτεύματος-οστού (55 %) σε σχέση με το TPS (37.5 %) (Buser et al. J Biomed Mater Res 1991;25:889-902)
Hydroxyapatite coatings εφαρμόζονται στα σώματα των εμφυτευμάτων σε συνδυασμό με την τεχνική plasma-spray, η οποία αυξάνει την περιεκτικότητα crystalline HA από 77 % σε 96 % (MP-1 Calcitek). Άλλα εμπορικά coatings κυμαίνονται από 45 σε 73 %.
Μια ενδιαφέρουσα πρόσφατη επινόηση στην τεχνολογία της επιφάνειας είναι ο συνδυασμός 2 ή περισσότερων διαφορετικών επιφανειών στο ίδιο σώμα εμφυτεύματος. Το σκεπτικό είναι να επιτευχθεί μια βελτιωμένη ανταπόκριση των μαλακών ιστών, σταθερότητα και πρόσφυση στο φλοιώδες οστούν με μια machined, etched, μυλική επιφάνεια εμφυτεύματος, και μια καλύτερη μηχανική πρόσφυση στο μυελώδες οστούν με μια αδρή TPS ή HA επιφάνεια στο μέσο ή το ακρορριζικό τμήμα του εμφυτεύματος.