Ιστορίας εμφυτευματολογίας συνέχεια. Ιστορικοί σταθμοί μετά την πρώτη ανακάλυψη
Το 1978 το Σουηδικό Σύστημα Υγείας, ενέκρινε την χρήση των εμφυτευμάτων τιτανίου για κλινική χρήση. Τον ίδιο χρόνο η εταιρία Nobelpharma (σήμερα Nobel Biocare) συμφώνησε να συνεργαστεί με τον Branemark στην εμπορική ανάπτυξη ενός συστήματος εμφυτευμάτων. Το 1982, η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Τροφίμων και φαρμάκων FDA αποδέχτηκε την χρήση οδοντικών εμφυτευμάτων τιτανίου στις ΗΠΑ. Η εταιρία Straumann, πρωτοπόρος στα ορθοπεδικά εμφυτεύματα, άρχισε να εργάζεται στα οδοντικά εμφυτεύματα το 1974 στο πανεπιστήμιο της Βέρνης. Τα εμφυτεύματα αυτά ήταν από τιτάνιο, χωρίς σπείρες, με μια τρύπα να διαπερνάει το σώμα τους και με επιφάνεια ψεκασμένη και αμμοβολημένη. Το 1974 ο Dr Schulte δημιούργησε ένα κεραμικό εμφύτευμα στο πανεπιστήμιο του Tubingen, με ριζόμορφο βαθμιδωτό σχεδιασμό. Κατασκευάστηκε για να τοποθετείται σε μετεξακτικά φατνία.
Αξίζει τέλος να αναφέρουμε μερικά γεγονότα “σταθμούς” στην υπόθεση των οδοντικών εμφυτευμάτων.
NIH Harvard Conference, 1978. To Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας ΗΠΑ, υποστήριξε την διεξαγωγή ενός συνεδρίου, για να κάνει μια ανασκόπηση των εμφυτευμάτων με την εμπειρία των πιο διάσημων ειδικών στον τομέα αυτό. Το αποτέλεσμα ήταν να βγουν οι πρώτες κατευθυντήριες οδηγίες, για την χρήση των εμφυτευμάτων που ήταν εμπορικά διαθέσιμα τότε. Από την συνάντηση αυτή απουσίαζαν τα ριζόμορφα εμφυτεύματα τιτανίου με την μορφή που τα γνωρίζουμε σήμερα, καθώς δεν εκπροσωπήθηκε όλη αυτή η ευρωπαϊκή προσπάθεια που είχε προηγηθεί και προανέφερα. Προξενεί πραγματικά μεγάλη εντύπωση αυτό και είναι παντελώς αδιανόητο στις μέρες μας που οι εξελίξεις τρέχουν με ραγδαίους ρυθμούς, αλλά ο κόσμος την εποχή εκείνη ήταν εντελώς διαφορετικός σε σχέση με σήμερα.
Toronto Conference on Osseointegration, 1982. O George Zarb από το πανεπιστήμιο του Τορόντο, αναγνώρισε το έργο του Branemark, και οργάνωσε αυτό το συνέδριο τον Μάιο του 1982. Ήταν η πρώτη φορά που ο Branemark παρουσίασε τα αποτελέσματα των ερευνών του σε αμερικανικό ακροατήριο.
NIH Conference, 1988. Το συνέδριο αυτό ήταν αρκετά διστακτικό να αγκαλιάσει αυτήν την νέα εποχή στην οδοντιατρική Τηρώντας κατά την γνώμη μου κάποιες αποστάσεις, αναγνώρισε την αναγκαιότητα για περισσότερες ελεγχόμενες μελέτες σε ζώα, αλλά και κλινική έρευνα. Προσέθεσε ότι δεν ήταν δυνατό να προβεί σε οριστικά συμπεράσματα για την μακροπρόθεσμη αποτελεσματικότητα των οδοντικών εμφυτευμάτων. Αναγνώρισε ωστόσο ότι η πλειονότητα των ενδοοστικών, υποπεριοστικών και άλλων εμφυτευμάτων, είχαν παραμείνει στην θέση τους για πάνω από 10 χρόνια.
Implantnet 