Μια νέα μελέτη αναφέρεται στην αυξανόμενη αντιπαράθεση ανάμεσα στους επαγγελματίες οδοντιάτρους σχετικά με το ποια είναι η καλύτερη επιλογή θεραπείας, η θεραπεία του ριζικού σωλήνα ή η τοποθέτηση ενός εμφυτεύματος. Οι ερευνητές αξιολόγησαν τα ποσοστά επιτυχίας και αποτυχίας δοντιών που αντιμετωπίστηκαν με ενδοδοντική θεραπεία ή εξήχθησαν και στην θέση τους μπήκε ένα εμφύτευμα. Ενώ τα ευρήματα ήταν ότι τα ποσοστά επιτυχίας ανάμεσα στις δύο θεραπευτικές προσεγγίσεις ήταν παρόμοια, τα δεδομένα της μελέτης έδειξαν ότι τα εμφυτεύματα απαιτούσαν επιπρόσθετη αντιμετώπιση ή χειρουργική παρέμβαση μετά το πέρας της θεραπείας σε σύγκριση με τα ενδοδοντικά θεραπευμένα δόντια. (12.4 % έναντι 1.4 % αντίστοιχα)
Αρκετοί επαγγελματίες σήμερα αντιμετωπίζουν το δίλημμα ποια είναι η καλύτερη επιλογή για τους ασθενείς τους, η ενδοδοντική θεραπεία ή το εμφύτευμα, λέει ο James Porter Hannahan, D.M.D., University of Alabama, Birmingham, AL. » Ενώ η επιτυχία και των δύο θεραπευτικών προσεγγίσεων είναι παρόμοια, η αντιμετώπιση με εμφυτεύματα έχει περισσότερες επιπλοκές μετά το πέρας της θεραπείας και υψηλά ποσοστά μακροχρόνιων επιπλοκών και αποτυχιών..
Σε αντίθεση με την θεραπεία των εμφυτευμάτων που απαιτεί τουλάχιστον 3 επισκέψεις και 3 μήνες για την ολοκλήρωση της αποκατάστασης, οι περισσότερες ενδοδοντικές θεραπείες ολοκληρώνονται σε μια επίσκεψη και είναι ανώδυνες. Επιπρόσθετα στην θεραπεία με εμφυτεύματα εμπλέκεται και η κατάσταση της υγείας του ασθενή, το αν καπνίζει, η ποιότητα του οστού, που είναι παράγοντες κινδύνου για τη θεραπεία αυτή.
Τα δεδομένα της μελέτης
Μελετήθηκαν τα ιστορικά ασθενών με 129 εμφυτεύματα σε ένα μέσο διάστημα 36 μηνών. ( 15-57 μήνες) και 143 ενδοδοντικά θεραπευμένα δόντια για ένα μέσο διάστημα 22 μηνών (18-59 μήνες). Οι ερευνητές τοποθέτησαν την κάθε διαδικασία σε μια κατηγορία από τις ακόλουθες: επιτυχία, αβέβαια έκβαση, αποτυχία. Επιτυχία ορίστηκε η ακτινογραφική μαρτυρία ότι το εμφύτευμα ή το ενδοδοντικά θεραπευμένο δόντι ήταν ακόμα στο στόμα και ότι δεν υπήρχαν ενδείξεις παρέμβασης κατά το διάστημα των επανελέγχων. Αποτυχία ορίστηκε η εξαγωγή του δοντιού ή του εμφυτεύματος. Οι ερευνητές βρήκαν 2 αποτυχίες στα 129 εμφυτεύματα, ποσοστό επιτυχίας 98.4 %. Βρήκαν επίσης μία αποτυχία σε 143 ενδοδοντικές θεραπείες, 99.3 %. Τα ευρήματα αυτά συγκρινόμενα δεν ήταν στατιστικά σημαντικά (P=.56) (Fisher exact test) Εντούτοις, το 12.4 % των εμφυτευμάτων ήθελε πρόσθετες επεμβάσεις, αντίθετα με το 1.4 % των ενδοδοντικά θεραπευμένος δοντιών, το οποίο είναι στατιστικά σημαντικό (P=.0003). Αυτή η μελέτη δημοσιεύτηκε τον Νοέμβριο στο επίσημο περιοδικό της Αμερικανικής Ενδοδοντικής Εταιρείας.
SOURCE American Association of Endodontists http://www.aae.org
Η άποψή μου: Σίγουρα θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να σώσω ένα δόντι και η εξαγωγή θα είναι η τελευταία μου επιλογή. Μην μας τρελαίνουν όμως οι ενδοδοντιστές γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι το ενδοδοντικά θεραπευμένο δόντι, είναι ένα δόντι του οποίου λείπει αρκετή οδοντική ουσία, και το μέλλον του είναι γενικά αβέβαιο. Το εμφύτευμα με όλη την τεχνολογία που ενσωματώνει τα τελευταία χρόνια κάθε μέρα γίνεται ένας πιο ανταγωνίσιμος αντίπαλος. Το μέλλον όμως δεν βρίσκεται σε καμιά από τις 2 θεραπευτικές προσεγγίσεις αλλά στα βλαστοκύτταρα.
Implantnet 