ΛΟΥΘΗΡΟΣ Κεφάλαιο 4ο: ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΟΠΤΑΣΙΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4Ο ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΟΠΤΑΣΙΑ
Η καθημερινή μοναχική ρουτίνα άρχιζε να κουράζει ανησυχητικά τον Λούθηρο. Αισθανόταν με κάποιον τρόπο το μοναστήρι να τον πνίγει, με έναν τρόπο ανεπίτρεπτο για έναν συνεπή μοναχό σαν κι αυτόν. Κάτι αδιόρατο είχε συμβεί μέσα του, κάτι που ίσως μόνο αυτός μπορούσε να αισθανθεί. Είχε πάψει να πιστεύει, ότι το μοναστήρι της μετανοίας του, ο τόπος της μοναχικής του κουράς, θα ήταν και το τέλος της επίγειας πορείας του. Ήταν προόραση, ανασφάλεια ή λογικό συμπέρασμα των όσων είχαν προηγηθεί; Η ιστορία έδειξε ότι τελικά, όλη αυτή η αναζήτηση όχι μόνο τον οδήγησε έξω από το μοναστήρι, έξω από τον καθολικισμό αλλά και τελικά έξω από τον μοναχισμό… Έτσι σαν μια πρόγευση του τι τελικά θα επακολουθήσει, γιατί το τέλος της ιστορίας είναι γνωστό. Απλά προσπαθούμε να προσεγγίσουμε μερικές πτυχές, να προσεγγίσουμε τον άνθρωπο που κρύβεται πίσω από τα γεγονότα. Η ιστορία δεν γράφεται μόνο βλέπετε από τους νικητές, αλλά και από τον εσωτερικό κόσμο αυτών που έμελε να γίνουν πρωταγωνιστές, κινούμενοι από την μοίρα ως τραγικές υπάρξεις αναγκασμένες να μείνουν προσηλωμένες στον προορισμό τους. Ανάγνωση του υπολοίπου…