Συστηματική έρευνα της επιβίωσης των εμφυτευμάτων μετα απο ανύψωση του ιγμορίου

Συστηματική έρευνα της επιβίωσης των εμφυτευμάτων μετα απο ανύψωση του ιγμορίου

Τα συμπεράσματα της ανασκόπησης των Del Fabbio και συν, που δημοσιεύτηκαν στο J Osteol Biomat 2010, συνόψισαν τα αποτελέσματα 54 μελετών που αφορούσαν την τοποθέτηση 11746 εμφυτευμάτων σε 3638 ασθενείς, εργασίες που έγιναν σε διάστημα 16 χρόνων (1993-2009).

• Από όλα αυτά τα εμφυτεύματα απωλέσθησαν τα 561, τα ποσοστά επιβίωσης δηλαδή ήταν 95,2 %.
• Η περίοδος παρακολούθησης των ασθενών ήταν 12-69 μήνες.
• Σε σχέση με το οστικό μόσχευμα που χρησιμοποιήθηκε για την ανύψωση του ιγμορίου, τα ποσοστά επιβίωσης των εμφυτευμάτων ήταν: 92,2 % (100% αυτογενές), 95,9 % (συνδυασμός αυτογενούς-υποκατάστατου οστού), 95,8 % (100% υποκατάστατο οστού). Το αυτογενές οστούν υστερούσε των άλλων στατιστικά σημαντικά.
• Στην ομάδα του αυτογενούς οστού μελετήθηκε ο ρόλος της μορφής του οστού. Βρέθηκε ότι το συμπαγές (block) με ποσοστά επιβίωσης εμφυτευμάτων 82,46 % υστερούσε στατιστικά σημαντικά απο τον συνδυασμό συμπαγούς-λειοτριβημένου (91,9%) ή λειοτριβημένου (particulate) (95%).
• Οι άλλοι δύο τύποι υποκαταστάτων οστού δηλαδή τα αλλομοσχεύματα (DFDBA , FDBA) είχαν ποσοστά επιβίωσης εμφυτευμάτων 97,5 % και τα ξενομοσχεύματα (βόειο) 97,2 %.
• Σε σχέση με την επιφάνεια του εμφυτεύματος τα αδρά εμφυτεύματα υπερτερούν με ποσοστά επιβίωσης 97,6% έναντι 89,4 % των τορνευτών.
• Σε σχέση με τον χρόνο τοποθέτησης των εμφυτευμάτων, όταν γίνεται ταυτόχρονα με την ανύψωση είναι στατιστικά σημαντικά καλύτερη η επιβίωση (96,3%) έναντι της μεθύστερης (93,6%).
• Η τοποθέτηση μεμβράνης στο οστικό παράθυρο πάνω απο το μόσχευμα είναι στατιστικά καλύτερη, διότι αυξάνει την επιβίωση των εμφυτευμάτων (96,7%) εναντι της μη τοποθέτησης (93,4%).

Συνέδριο της ΕΟΟ 10-13/10/2012 Κοπενχάγη

Η European Association for Osseointegration μας έχει συνηθίσει σε υψηλής ποιότητας συνέδρια που καλύπτουν όλες τις πτυχές της Εμφυτευματολογίας. Πρόσφατα είχαμε φιλοξενήσει στην Αθήνα το τελευταίο συνέδριο. Φέτος το συνέδριο γίνεται στην Κοπενχάγη και απο τώρα προγραμματίζω την μετάβασή μου εκεί. Σας προσκαλώ λοιπόν και παρακάτω θα βρείτε όλες τις λεπτομέρειες που αφορούν το πρόγραμμα και τα οικονομικά του συνεδρίου. Καλή παρακολούθηση..

http://www.eao.org/sites/default/files/articles/eao2012_annonce2_v6.pdf

Τεχνικές οστικής αναγέννησης με ομόλογο οστούν (ανθρώπινο). Είναι πετυχημένες;

Τεχνικές οστικής αναγέννησης με ομόλογο οστούν (ανθρώπινο). Είναι πετυχημένες;

Αρκετά ενδιαφέρουσα είναι η εργασία των Clementini και συν στο J Osteol Biomat 2011,  που σκοπό έχει αυτή η συστηματική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας, να εκτιμήσει την επιτυχία των τεχνικών οστικής αναγέννησης με την χρήση ομόλογου οστού σαν μοσχευματικό υλικό αφαλατωμένου ή μη. Αν και είναι πολύ περορισμένος ο αριθμός των μελετών στην βιβλιογραφία όπου εκτιμάται η χρήση αλλομοσχευμάτων, κάποια συμπεράσματα μπορούν να βγούν από τα ποσοστά επιβίωσης μοσχευμάτων και εμφυτευμάτων και απο ιστολογικά-ιστομορφομετρικά χαρακτηριστικά.

ΠΟΣΟΣΤΑ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ ΜΟΣΧΕΥΜΑΤΩΝ

Το οστικό μόσχευμα συμπαγές (block)  ή λειοτριβημένο (particulate) θεωρείται πετυχημένο, όταν το ποσό του οστού μετά την επούλωση και αναδιοργάνωση του οστού, είναι αρκετό για την τοποθέτηση εμφυτεύματος, αυτός είναι και ο σκοπός της αναγέννησης άλλωστε. Σε 12 άρθρα τα ποσοστά επιτυχίας ἠταν 68,18-100 % με χρόνους ελέγχου 4-12 μήνες. Βλέπουμε οτι απουσιάζουν μελέτες μακροχρόνιας επιτυχίας.

Ασθενείς με λήψη διφωσφονικών από το στόμα και εμφυτεύματα

Ασθενείς με λήψη διφωσφονικών από το στόμα και εμφυτεύματα

Η γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση αποτελούν μια σημαντική κατηγορία ασθενών που επιθυμούν προσθετική επι εμφυτευμάτων. Στις ασθενείς αυτές η θεραπεία με διφωσφονικά απο το στόμα, αναστέλλει την οστεοκλαστική δραστηριότητα, αλλά υπάρχει ο κίνδυνος ανάπτυξης οστεονέκρωσης της γνάθου από την λήψη διφωσφονικών (BIONJ) μετά από την έκθεση του οστού από εξαγωγές ή την τοποθέτηση εμφυτευμάτων. Για τον λόγο αυτό προτείνεται, οτι αυτές οι ασθενείς που λαμβάνουν διφωσφονικά δεν είναι καλές υποψήφιες για την τοποθέτηση εμφυτευμάτων.

Εντούτοις, σήμερα αυτός ο κίνδυνος που σχετίζεται με την λήψη των διφωσφονικών μπορεί να διαχειριστεί και να τοποθετηθούν τα εμφυτεύματα με λίγο ή καθόλου ρίσκο οστεονέκτωσης των γνάθων. Ανάμεσα στα περισσότερο συνταγογραφούμενα φάρμακα διφωσφονικών από το στόμα, είναι το Actonel (ΡΙΣΕΔΡΟΝΑΤΗ ΝΑΤΡΙΟΥΧΟΣ), το Bonvina (ΙΒΑΝΔΡΟΝΙΚΟ ΟΞΥ), και το Fosamax (ΑΛΕΝΔΡΟΝΑΤΗ ΝΑΤΡΙΟΥΧΟΣ). Από αυτά το  Fosamax  είναι αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο, γιατί χορηγείται σε διπλάσια δόση απο τα άλλα δύο προαναφερθέντα φάρμακα και έχει σχετιστεί για τα περισσότερα περιστατικά οστεονέκρωσης. Σε μια βάση δεδομένων από όλα τα αναφερόμενα περιστατικά οστεονέκρωσης το Fosamax αφορούσε το 97 % των περιπτώσεων.

Οι ασθενείς που πρόκειται να δεχτούν εμφυτεύματα και λαμβάνουν είτε Actonel ή  Bonvina, μπορούν να θεραπευθούν  ουσιαστικά όπως κάθε άλλος ασθενής, ενώ για όσες λαμβάνουν Fosamax ο χρόνος λήψης είναι καθοριστικής σημασίας στην αξιολόγηση που θα κάνουμε. Ετσι, αυτές που λαμβάνουν το φάρμακο:

• 2 χρόνια ή λιγότερο: φαίνεται ότι έχουν φυσιολογική επούλωση του οστού, που είναι συμβατή με την οστεοενσωμάτωση
• πάνω απο 2 χρόνια:αυξάνεται σημαντικά ο κίνδυνος βλάβης στην επούλωση του οστού

Το Fosamax επηρρεάζει τους ώριμους οστεοκλάστες όπως επίσης και τους πρόδρομους οστεοκλάστες στον μυελό. Συνήθως παίρνει 2 ή περισσότερα χρόνια χρήσης του φαρμάκου για να μειωθεί αρκετά ο αριθμός των ώριμων οστεοκλαστών ώστε να επηρρεαστεί σημαντικά η οστεοενσωμάτωση και αν η ασθενής συνεχίσει να λαμβάνει το  Fosamax , μια αργή ή ελλειπής επούλωση των πρόδρομων οστικών κυττάρων του μυελού θα απειλήσει την οστεοενσωμάτωση.

Τι μπορούν να κάνουν οι χειρουργοί όταν έχουν μπροστά τους ασθενείς που επιθυμούν θεραπεία με εμφυτεύματα αλλά λαμβάνουν Fosamax  για αρκετά χρόνια; μια πρώτη επιλογή είναι να γίνει στην ασθενή μια δοκιμασία για το πεπτίδιο του ορού (CTX). Σαν υπο-προιόν των φυσιολογικών μεταβολών του οστού, αυτό το πεπτίδιο αποσχίζεται απο τους οστεοκλάστες κατα την απορρόφηση του οστού. Ετσι τα επίπεδά του στον ορό είναι αναλογικά της οστεοκλαστικής δραστηριότητας την στιγμή που λαμβάνεται το δείγμα του αίματος. Ετσι ενα επίπεδο CTX  πάνω απο 150 picograms/milliter, ειναι καλή ένδειξη ότι το φατνιακό οστούν της ασθενούς θα επουλωθεί φυσιολογικά μετά την χειρουργική εμφυτευμάτων και ότι τα εμφυτεύματ θα οστεοενσωματωθούν με επιτυχία.

Αν δεν είναι εύκολο να γίνει το τεστ, μια εναλλακτική επιλογή για την ασθενή, είναι να σταματήσει το Fosamax  τουλάχιστον προσωρινα. Φυσικά μετά απο έγκριση του γιατρού. Οι περισσότεροι γιατροί αισθάνονται άνετα να συμφωνήσουν σε τέτοιες διακοπές. Οι επιδράσεις των διφωσφονικών είναι μεγάλης διάρκειας αν λάβουμε υπόψιν ότι ο χρόνος ημίσειας ζωής του φαρμάκου είναι 11 χρόνια. Αξιόπιστες έρευνες έχουν δείξει οτι ασθενείς που λαμβάνουν διφωσφονικά για 3 με 5 χρόνια μπορούν να σταματήσουν μέχρι 5 χρόνια χωρίς να αλλάξει τίποτα στην οστεοπορρωτική κατάστασή τους.

Το θέμα είναι μεγάλο, εδιαφέρον και θα επανέλθω σύντομα.

To νέο τεύχος του online περιοδικού The Journal of Implant and Advanced Clinical Dentistry Τεύχος Δεκεμβρίου

To νέο τεύχος του online περιοδικού  The Journal of Implant and Advanced Clinical Dentistry Τεύχος Δεκεμβρίου στον παρακάτω σύνδεσμο

http://www.nxtbook.com/nxtbooks/specops/jiacd_201112/

περιοδικό Practical Procedures & Aesthetic Dentistry

Εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι το περιοδικό Practical Procedures & Aesthetic Dentistry που προσφέρει δωρεάν online τα περασμένα τεύχη του 2008 και 2009. Αξίζει τον κόπο να το διαβάσετε αλλά και να γίνετε συνδρομητές. Καλή ανάγνωση την διεύθυνση:

http://www.ppad.com/pastissues.html

Σώζουμε το φυσικό δόντι ή βάζουμε εμφύτευμα; Κριτήρια επιλογής της κατάλληλης θεραπευτικής προσέγγισης

Σώζουμε το φυσικό δόντι ή βάζουμε εμφύτευμα; Κριτήρια επιλογής της κατάλληλης θεραπευτικής προσέγγισης

Σε έναν γομφίο με εμπλοκή του διχασμού του, είναι γεγονός, ότι η χειρουργική και προσθετική αποκατάσταση, σε σχέση με την τοποθέτηση εμφυτεύματος, είναι λιγότερο δύσκολη, απο μια θεραπεία εκτομής ριζών, που απαιτεί υψηλό επίπεδο περιοδοντικής, ενδοδοντικής και προσθετικής εξαιρετικής εμπειρίας. Είναι επίσης αλήθεια, οτι μια επιεμφυτευματική οδοντοστοιχία, έχει καλύτερη πρόγνωση απο την κλασσική αντιμετώπιση με ενδοδοντικά θεραπευμένα δόντια.

Ωστόσο σε μια συστηματική ανασκόπηση, οι Holm-Pedersen και συν (COIR 2007), ανέφεραν οτι περιοδοντικά θεραπευμένα δόντια, είχαν ποσοστά επιβίωσης 92-93 %, ενώ η επιβίωση των εμφυτευμάτων μετά από 10 χρόνια κυμαινόταν μεταξύ 82-94 %. Γενικά απο την βιβλιογραφία προκύπτει οτι οι επιπλοκές είναι συχνότερες στην θεραπεία με εμφυτεύματα σε σχέση με την διατήρηση των φυσικών δοντιών. (Pjetursson και συν COIR 2007, Jung και συν COIR 2008, Zitzmann και Berlundh J Clin Periodontol 2008)

Στην έρευνα των Ricci και συν (IJPRD 2011)  σε 19 ασθενείς με 19 δόντια με ενδοοστικές βλάβες, όπου έλαβαν χώρα διάφορες αναγεννητικές διαδικασίες, ένα φανερά πρός εξαγωγή δόντι μετατράπηκε σε υγιές με καλή πρόγνωση. Ας δούμε τα κριτήρια επιλογής:

1. Η αρχική σταθερότητα του δοντιού, η ζωτικότητα, το να είναι άθικτο απο εμφράξεις. Σε ένα τέτοιο δόντι, η εξαγωγή θεωρήθηκε ανήθικη πράξη.
2. Ο τύπος της οστικής βλάβης: η πρόγνωση του δοντιού είναι καλή αν περιλαμβάνεται στον οστικό φάκελο, δηλαδή αν το περιβάλλουν οστικά τοιχώματα.
3. Η απορρύπανση της επιφάνειας του δοντιού.

Αν σκεφτούμε θα δούμε οτι οι ίδιες αρχές αφορούν και την τοποθέτηση των εμφυτευμάτων. Δηλαδή, το ζητούμενο είναι ένα εμφύτευμα να έχει αρχική σταθερότητα, να περιβάλλεται απο οστούν και να έχει καθαρή επιφάνεια. Οι αρχές δεν αλλάζουν, εμείς πρέπει να αποκτήσουμε αρχές και αξίες.

Εμφυτεύματα: σύγχρονες τάσεις και προοπτικές

Εμφυτεύματα : σύγχρονες τάσεις και προοπτικές

Η ιστορία

Το 1969 ο Branemark παρατήρησε οτι ένα κομμάτι  τιτανίου εμβυθισμένο στο οστούν κουνελιού ήταν σταθερά προσκολλημένο και δύσκολα να αφαιρεθεί. Αυτό οδηγησε στην απόδειξη της οστεοενσωμάτωσης. Τα εμφυτεύματα βασισμένα στην δουλειά του Branemark  και των συνεργατών του εισήχθηκαν το 1971. Μετά απο δεκαετίες έρευνας στην βιομηχανία και την ακαδημαική κοινότητα έχουν ψηλά ποσοστά επιτυχίας. Η έρευνα είχε σαν αποτέλεσμα καλύτερο σχεδιασμό, καλύτερα υλικά και εκτεταμένη κλινική εμπειρία σε σχέση με τα πρώτα χρόνια.

Η εξάπλωση

Το 2003 έλαβαν χώρα περισσότερες από 700.00 επεμβάσεις τοποθέτησης οδοντικών εμφυτευμάτων στις ΗΠΑ και πάνω από 1,3 εκατομύρια επεμβάσεις στην Ευρώπη. Περίπου 1 εκατομύριο τεχνητά ισχία και γόνατα εμφυτεύονται κάθε χρόνο στις ΗΠΑ όπως αναφέρθηκε το 2006. Αυτές οι αντικαταστάσεις έχουν ποσοστά επιτυχίας πάνω απο 90 % και τα οδοντικά εμφυτεύματα έχουν επιτυχία πάνω απο 90-95 %.

Η επιτυχία

Τα εμφυτεύματα έχουν μια μεγάλη και πετυχημένη ιστορία. Τα ποσοστά αποτυχίας είναι χαμηλά περίπου στο 5 % με την πιο συχνή αιτία αποτυχίας τον ανεπαρκή σχηματισμό οστού γύρω απο το βιουλικό αμέσως μετά την εμφύτευση. Οι πιο πρόσφατες τροποποιήσεις στο σχεδιασμό των εμφυτευμάτων προσανατολίζονται στην μείωση του χρόνου αναμονής πρίν την φόρτιση. Η σύγχρονη χημεία επιφανειών και μορφολογιών εστιάζει στο νανοεπίπεδο για την ανάπτυξη νέων επιφανειών που θα εμποδίζουν την απόρριψη και θα προάγουν την προσκόλληση στους γύρω ιστούς.

Πρωτόκολλα φόρτισης εμφυτευμάτων

2011 in review

The WordPress.com stats helper monkeys prepared a 2011 annual report for this blog.

Here’s an excerpt:

The concert hall at the Syndey Opera House holds 2,700 people. This blog was viewed about 28,000 times in 2011. If it were a concert at Sydney Opera House, it would take about 10 sold-out performances for that many people to see it.

Click here to see the complete report.