ΚΑΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΟΣ. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ

Τα οστεοενσωματούμενα εμφυτεύματα προσφέρουν στους ασθενείς λειτουργική και αισθητική αποκατάσταση τόσο στην μερική όσο και στην ολική νωδότητα. Αυτή η θεραπευτική προσέγγιση με ποσοστό επιτυχίας 90-95 % αποτελεί μια αξιόπιστη λύση για αρκετούς ασθενείς. Παρ’όλα αυτά στην εμφυτευματολογία είναι δυνατό να παρουσιαστούν μια σειρά από επιπλοκές οι οποίες γενικά ταξινομούνται σε 3 ομάδες με βάση με την αιτία προέλευσής τους: βιολογικές σε σχέση με την οστεοενσωμάτωση, κατασκευαστικές σε σχέση με το εμφύτευμα ή την υπερκατασκευή και κλινικές σε σχέση με την αποδοχή της αποκατάστασης από τον ασθενή. Μια άλλη ταξινόμηση μπορεί να γίνει σε σχέση με τον χρόνο που παρουσιάζεται η επιπλοκή: κατά την επέμβαση και πριν την αποκάλυψη του εμφυτεύματος, και μετά την τοποθέτηση της προσθετικής αποκατάστασης. Το σύμβαμα του κατάγματος ενός εμφυτεύματος είναι σχετικά σπάνιο και αποτελεί ένα σημαντικό πρόβλημα για τον κλινικό και τον ασθενή του. Τα ποσοστά που αναφέρονται στην βιβλιογραφία δείχνουν την σπανιότητα αυτών των περιστατικών και κυμαίνονται σε 5ετεις κλινικές μελέτες από 0.14 % έως 3.5 %.  Στην παρούσα εργασία γίνεται αρχικά μια βιβλιογραφική ανασκόπηση των καταγμάτων των εμφυτευμάτων, σε σχέση με τις περιοχές που εμφανίζονται και τα αίτια που τα προκαλούν.

Η νίκη στον σταυρό

Η νίκη στον σταυρό

Αμήν λέγω σοι, σήμερον μετ’εμού έση εν τω παραδείσω: Όταν ένας ληστής, καταδικασμένος από το ρωμαϊκό κράτος σε σταυρικό θάνατο για φόνο, γίνεται με μια απλή ομολογία, ο πρώτος κάτοικος του παραδείσου, τότε πιθανώς καταρρίπτεται το ρηθέν δια του άσματος ότι η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα. Πραγματικά δεν το χωράει ο νους ανθρώπου. Τόση μεγάλη χορεία προφητών, μαρτύρων, πατριαρχών, ιερέων, αρχιερέων και ένα απόβρασμα της εποχής εκείνης, ακούει απ ο το στόμα του Χριστού:  πραγματικά σου λέω σήμερα θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο. Και όχι μόνο αυτός. Όσοι στάθηκαν δίπλα του σε αυτές τις δραματικές στιγμές της επίγειας πορείας του, θα έλεγα ότι αξιώθηκαν ιδιαίτερης μεταχείρισης. Αποτελεί μια ενδιαφέρουσα θεολογική άποψη, της οποίας δεν ξέρω αν έχω την πατρότητα, όμως το συμπέρασμα βγαίνει αβίαστα από τα γεγονότα. Ποια είναι αυτά. Ο Πέτρος τον έχει αρνηθεί 3 φορές. Λίγο πριν, του είχε επιπόλαια δηλώσει «Κύριε, μετα σου έτοιμος ειμι και εις φυλακήν και εις θάνατον πορεύεσθαι». Οι μαθητές στο όρος των ελαιών, μετά την σύλληψη του Ιησού, διαλύθηκαν και μάλιστα επέστρεψαν εις τα ίδια. Το πλήθος που τον επευφημούσε κατά την θριαμβευτική του είσοδο, οι ευεργετηθέντες, θεραπευθέντες, αν δεν βλασφημούσαν σίγουρα παρακολουθούσαν άφωνοι το τέλος. Ποιος του έμεινε; Η μητέρα του που ο Θεός την τίμησε όσο ίσως κανένα άλλον άνθρωπο στην γή, ο Ιωάννης που ο Χριστός του ανέθεσε την φροντίδα της μητέρας του, αλλά και αξιώθηκε να βιώσει και να γράψει την Αποκάλυψη, η Μαρία η Μαγδαληνή που αξιώθηκε να είναι η πρώτη που είδε τον Αναστημένο Χριστό και τέλος και πάνω από όλους ένας ελεεινός ληστής. Κάτι περίεργο συμβαίνει γύρω από τον σταυρό, όπου κρεμάται ταλαιπωρημένος, αδύναμος, πληγωμένος, ξεφτιλισμένος, γυμνός, αυτός που ισχυρίστηκε ότι ήταν  ο υιός του Θεού. Αυτοί που έμειναν μέχρι τέλους, αξιώθηκαν ιδιαίτερης τιμής.

ΛΟΥΘΗΡΟΣ Κεφ. 5 (προτελευταίο): Η ΕΞΟΔΟΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5^ο : Η ΕΞΟΔΟΣ

Η βαριά πόρτα του μοναστηριού έκλεισε οριστικά πίσω του. Ο ήχος του σύρτη, που σφάλιζε την μοναχική πολιτεία από τον πολύβουο κόσμο, θα έμενε στην θύμησή του για την υπόλοιπη ζωή σαν ηχητικό ντοκουμέντο μιας νέας πραγματικότητας. Ο Λούθηρος κοντοστάθηκε για λίγο, αλλά δεν γύρισε το κεφάλι πίσω. Ήταν αποφασισμένος να πει ένα οριστικό αντίο, σε ότι τον συνέδεε με το παρελθόν. Δεν ήταν λίγα αυτά τα πράγματα. 5 χρόνια δόκιμος και γύρω στα 20 μοναχός. Αρκετές αναμνήσεις από νηστείες, προσευχές, αγρυπνίες και κάθε λογής σωματικούς κόπους, σε μια προσπάθεια να καθυποταχτεί η σάρκα και το φρόνημα, να χειραγωγηθεί ο νους, για να πλησιάσει περισσότερο ανάλαφρος στον Θεό. Πόσο λάθος έκανα, είπε στον εαυτό του. Ο Θεός είναι αγάπη και δεν απαιτεί από εμένα να μισήσω το σώμα μου. Ο ίδιος ο Θεός φόρεσε την σάρκα μου για να την εξαγιάσει, κατηγορήθηκε για φίλος των τελωνών και των πορνών, για φάγος και οινοπότης, γιατί πλησίασε τον αμαρτωλό άνθρωπο και εμείς πόσο μακριά ζούμε από αυτό το πρότυπο, αναρωτήθηκε. Μετά σαν να συνήλθε ξαφνικά από έναν λήθαργο, ενθυμούμενος το ποιος είναι, κούνησε το κεφάλι του προσπαθώντας να αποδιώξει τις τελευταίες σκέψεις, που ένας μοναχός μπορούσε να χαρακτηρίσει και βλάσφημες. Προσπαθώντας να αναζητήσει την αιτία της ξαφνικής φυγής του, τόσο ξαφνικής που δεν πρόλαβε να χαιρετήσει κανένα, θεώρησε καταλυτική, την νυχτερινή εκείνη οπτασία (βλέπετε κεφ .4)που δεν έκανε τίποτα άλλο από το να τον ταξιδέψει ανάμεσα στον χώρο και στον χρόνο, μπροστά και πίσω από την ιστορία. Αυτή η οπτασία, που δεν ήταν όνειρο, ούτε όμως και πραγματικότητα, τον βοήθησε να δει έξω από το μοναστήρι. Γιατί του έδειξε μια προοπτική της ζωής του, που μέχρι εκείνη την στιγμή δεν την είχε βιώσει. Είχε βέβαια και αυτός τους προβληματισμούς του, ήταν φορές που τον έπνιγε ένα ακαθόριστο συναίσθημα, που μπορεί να ήταν και πειρασμική προσβολή, αλλά εκείνο το βράδυ είδε την ζωή του με μια άλλη προοπτική. Τι είχε δηλαδή αλλάξει; Απλά το γεγονός, ότι είδε τον εαυτό του, με βάση το πώς θα μπορούσε να είναι, με μια νέα δυναμική. Είχε πλέον μια εμπειρία του μέλλοντος, είδε τον Λούθηρο σε μια υπέροχη, ιδανική κατάσταση, με οικογένεια, με οράματα,   με συναισθήματα που δεν τα είχε νιώσει ποτέ του. Αν δεν υπήρχε αυτή η ονειρική κατάσταση του εφικτού, θα μπορούσε ζώντας μέσα στην πρότερη άγνοια να συνεχίσει τον δρόμο του. Τώρα όμως θα ήταν έγκλημα κατά του εαυτού του, να αγνοήσει αυτό που τον έκανε για λίγες στιγμές ευτυχισμένο. Η μήπως και κατά του Θεού; Αλήθεια που ήταν ο Θεός, γιατί σιωπούσε τόσο ηχηρά; Τι ήθελε από αυτόν; Γιατί δεν τον εμπόδισε να φύγει, γιατί επέτρεψε στην οπτασία να του φέρει τα πάνω κάτω στην ζωή του και να τον ωθήσει ίσως μια ώρα γρηγορότερα στην αναπόφευκτη ουσιαστικά έξοδο; Ήταν τόσα πολλά τα ερωτήματα που τριγύριζαν βασανιστικά μέσα του. Ωστόσο… ο Θεός όπως τον γνώρισε ο Λούθηρος, έπλασε τον άνθρωπο ελεύθερο να διαλέγει ακόμα και αυτά που τελικά τον οδήγησαν έξω από τον παράδεισο. Ήταν όμως χαρούμενος, γιατί πλέον ήταν αποδεσμευμένος να ζήσει το όνειρό του. Ήξερε πλέον τι είναι αυτό που ζητάει και πώς αυτός θα πρέπει να συμπεριφερθεί για να ζήσει ευτυχισμένος. Δυστυχώς το παρελθόν που έκλεισε ερμητικά η πόρτα, είχε εξαντλήσει από καιρό την δυνατότητα να εμπνεύσει και να νοηματοδοτήσει την ζωή του. Απλά αυτός έκανε εκείνο που οι άλλοι δεν τόλμησαν ποτέ τους. Σαν τον Αβραάμ έφυγε, χωρίς να ξέρει που πηγαίνει, όμως είχε μέσα του την συνταγή της ευτυχίας. Του έλειπαν τα υλικά, αλλά και αυτά πίστευε πως θα του τα προσφέρει η πρόνοια του Θεού. Μια νέα ζωή άρχιζε λοιπόν. Έπρεπε να κάνει κάτι για να ζήσει. Το πρώτο πράγμα που του ήρθε στο μυαλό ήταν ένας μακρινός συγγενής του, περιπλανώμενος οδοντίατρος και αυτόν σκόπευε να πλησιάσει για να τον βοηθήσει να κάνει μια καινούργια αρχή…

Θέμα ταμπού: Η ερωτική ζωή των διανοουμένων

Ενα αρκετά ενδιαφέρον θέμα που κανείς δεν το πιάνει (γιατί άραγε;) είναι η διαχείριση της πνευματικής εξουσίας και της επιρροής που έχουμε στους μαθητές μας. Το θέμα έχει ρίζες που πηγάζουν απο την αρχαιότητα, κορμό που ανδρώνεται στον μεσαίωνα και φύλα που απλώνονται στις  μέρες μας. Αφορμή για αυτήν την αναφορά είναι η πληροφορία που μου έδωσε ένας φίλος για την ιστορία του Αβελάρδου και της Ελοίζας

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%91%CE%B2%CE%B5%CE%BB%CE%AC%CF%81%CE%B4%CE%BF%CF%82

αλλά και διάφορα βιβλία επι του θέματος που έχουν κατα καιρούς γραφτεί

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=143822&ct=47

Δεν ξέρω αν απο εδώ μπορεί να γίνει ένας διάλογος επι του θέματος. Είναι προχωρημένο αρκετά αλλά μου αρέσει αυτό. Επιφυλάσσομαι να διατυπώσω άποψη σε σχετικό διάλογο.

Ερευνα στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Σκληρές αλήθειες…

• 30.000 νέοι ερευνητές -προπτυχιακοί και μεταπτυχιακοί φοιτητές- δραστηριοποιούνται στα ερευνητικά προγράμματα των Πανεπιστημίων
• 3.000 είναι οι Eλληνες ερευνητές που ασχολούνται αποκλειστικά με την παραγωγή έρευνας
• 80% της έρευνας στην Eλλάδα διεξάγεται στα Πανεπιστημιακά ιδρύματα
• 1,481 δισ. ευρώ είναι οι εισροές τα τελευταία 5 χρόνια σε όλα τα AEI από τα ερευνητικά τους προγράμματα
• 966,47 εκατ. ευρώ ήταν την ίδια περίοδο ο τακτικός προϋπολογισμός του κράτους για την έρευνα
• 11η θέση παγκοσμίως καταλαμβάνει η Eλλάδα σε επιστημονικές ερευνητικές δημοσιεύσεις
• 7% με 10% αυξάνονται τα τελευταία χρόνια οι δαπάνες των μεγαλύτερων επιχειρήσεων διεθνώς για την έρευνα. Tο ποσό που διαθέτουν ξεπερνά τα 450 δισ. δολάρια ετησίως.

Αντιγράφω μερικούς αριθμούς από την ημερησία. Το πλήρες άρθρο για την έρευνα στην Ελλάδα θα το βρείτε στην διεύθυνση:  http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12333&subid=2&tag=12498&pubid=7519139

Ας πούμε τώρα μερικές σκληρές αλήθειες… Ποιοι κάνουν έρευνα στο ελληνικό πανεπιστήμιο. 2 κατηγορίες μελών ΔΕΠ: αυτοί που δεν έχουν μονιμοποιηθεί και αυτοί που έχουν μεράκι (έχω μια πιο κατάλληλη λέξη αλλά παραπέμπει σε ερωτική διέγερση και δεν είναι δόκιμη… 😉  ). Ετσι λοιπόν πορεύεται η έρευνα. Δηλαδή πως; Βάζουν τα εκστασιασμένα ( η ίδια λέξη…) μέλη ΔΕΠ το χέρι στην τσέπη για να αγοράσουν αντιδραστήρια, πειραματόζωα και ότι άλλο χρειάζεται. Κάνουν τον σταυρό τους μην στραβώσει τίποτε (κατάληψη, απεργία κτλ), χρησιμοποιούν την μαύρη εργασία όλων αυτών που θέλουν να μπούν σε ένα μεταπτυχιακό ή ονειρεύονται μια θέση στον ήλιο και γίνεται η έρευνα. Και ω του θαύματος η Ελλάδα βρίσκεται όπως θα μας πει η ημερησία στην 11^η παγκόσμια θέση, στο πάνθεον δηλαδή της έρευνας σε ερευνητικές δημοσιεύσεις. Αν κανένας ξένος κριτής έρθει να δεί πως γίνεται η έρευνα θα μας δώσει νόμπελ ευρεσιτεχνίας. Γιατί έχουμε επιστρατεύσει ξαδέλφους μηχανολόγους, θείους τορναδόρους και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε για να φτιάξουμε από μόνοι μας μηχανήματα που αν τα αγοράσουμε κάνουν αρκετές χιλιάδες ευρώ. Και όταν έρθει η ώρα της δημοσίευσης άντε να βολέψεις τόσο κόσμο που δικαιούται να μπει και αυτός μέσα στην εργασία για πολλούς λόγους.

Το πιο ωραίο όμως σε περιμένει την ώρα της κρίσης που όλο αυτό το έργο που με κόπους και βάσανα έχεις κάνει θα μπεί στο μικροσκόπιο της σκοπιμότητας και ανάλογα με το κλίμα ή θα πάει στα ουράνια ή θα καταλήξει στα τάρταρα. Η τακτική του καταπίνουμε την κάμηλο και διυλίζουμε τον κώνωπα επιστρατεύεται ανάλογα με το πόσο αρεστός είσαι. Αυτή είναι η κατάσταση. Πίσω από κάθε εργασία υπάρχει μια ολόκληρη ιστορία που αν γραφόταν θα μπορούσε να αποτελέσει νόμπελ λογοτεχνίας. Μπορώ να πω πολλά περισσότερα αλλά στην επόμενη βαθμίδα μετά την μονιμοποίηση μου  . Μέχρι τότε σας διαβεβαιώνω ότι ΤΙΠΟΤΑ δεν πρόκειται να αλλάξει γιατί η αλήθεια είναι ότι όλοι είμαστε βολεμένοι.

Ευθαρσώς Νταμπαράκης Νίκος

Διάλογος μέσα απο το blog

Αγαπητοί φίλοι. Θέλω να ευχαριστήσω όλους εσάς για τα ενθαρρυντικά σχόλια που λαμβάνω κάθε φορά που συναντιόμαστε. Χθές είχα την χαρά να μιλήσω σε μια εκδήλωση που διοργάνωσε ο οδοντιατρικός σύλλογος Κοζάνης και πραγματικά κατάλαβα οτι και εμείς οι «πανεπιστημιακοί» πρέπει να υπηρετήσουμε τον μαχόμενο οδοντίατρο, άλλωστε και εμείς το ίδιο είμαστε.

Αλλά πραγματικά μέσα απο αυτό το βήμα λέω ότι γουστάρω χωρίς να υποκύπτω στις σκοπιμότητες που προκαλούν οι ανασφάλειες των»μεγάλων», αυτών δηλαδή που νομίζουν ότι κατέχουν το αποκλειστικό προνόμιο στην διαχείριση της γνώσης μέσα απο «επιστημονικούς συλλόγους » ή διάφορα πόστα στα οποία «βρέθηκαν».

Θάθελα λοιπόν να σας ενθαρρύνω να «γράψουμε» ένα νέο κεφάλαιο, όπου θα κάνουμε διάλογο για θέματα που σας απασχολούν, επομένως διατυπώστε ερωτήματα, βάλετε προβληματισμούς, πείτε την αντίθετη άποψη. Εδώ δεν υπάρχουν ούτε «γκουρού» ούτε «ιερά τέρατα».  Περιμένω την ανταπόκριση σας.

ΝΤΑΜΠΑΡΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ

Συνέδριο της European Association for Osseointegration, Monaco 30/9-3/10/2009

Ενα συνέδριο που πραγματικά δεν πρέπει να χάσετε όλοι εσείς που ασχολείστε ή θέλετε να ασχοληθείτε με εμφυτεύματα. Ενα συνέδριο που θα με βρείτε εκεί. Σε ένα μοναδικό μέρος όπου η επιστήμη συναντιέται με τις ανθρώπινες αισθήσεις και ο άνθρωπος καταλαβαίνει ότι στην ζωή δεν υπάρχουν μόνο εμφυτεύματα. Αλλά ας συγκρατηθώ….

Περισσότερες πληροφορίες στον παρακάτω σύνδεσμο

http://www.colloquium.eu/site/IMG/pdf/annonce2_4_.pdf