Οδοντιατρεία: τέλος εποχής….
Αγαπητοί φίλοι έχω και άλλες φορές ασχοληθεί με την μιζέρα που επικρατεί στον κλάδο μας και που δυστυχώς πριμοδοτείται απο μια συνδικαλιστική ηγεσία που αδυνατεί να δεί με προοπτική. Δυστυχώς όλους αυτούς τους ψηφίζουμε εμείς και νομίζω είναι αυτοι μας αξίζουν να μας εκπροσωπούν. Η λογική τους είναι η ισοπέδωση πρός τα κάτω όλων αυτών που θέλησαν να επενδύσουν στις γνώσεις και την δουλειά τους. Ασπίδα τους είναι ο δεοντολογικός κανονιμός, που ξεπερασμένος απο τα πράγματα, λειτουργεί σαν τροχοπέδη κάθε δημιουργικής προσπάθειας.
Από την άλλη συμβάλλουν μέγιστα και οι «καλοθελητές» συνάδελφοι που επιλέγοντας χαμηλές πτήσεις και αυτό είνα δικαίωμά τους καταγγέλουν κάθε ένα και μάλιστα ανώνυμα που θέλει να προκόψει. Αν κοιτάξουμε γύρω μας θα δούμε ότι τα νέα παιδιά μέσα στην ανασφάλεια τους, την αδυναμία να ανοίξουν οδοντιατρείο, την δυσκολία να κάνουν μεταπτυχιακό αναγκάζονται να μεταναστεύσουν στην Μεγ. Βρεταννία και να εργαστούν ως υπάλληλοι στο σύστημα. Αν εμείς εδώ κάνουμε το λάθος και προσλάβουμε κανέναν θα κατηγορηθούμε ότι προσφέρουμε μαύρη εργασία.
Εχω πεί στον εαυτό μου να σταματήσω να ασχολούμαι και να τους αφήσω στην μιζέρια τους. Αλλά γεγονότα όπως το πρόσφατο, που κλήθηκα μαζί με άλλους συναδέλφους σε απολογία από τον Οδοντιατρικό Σύλλογο γιατί έκανα καταχώρηση στον Χρυσό Οδηγό όπου έλεγα τον τίτλο μου και οτι παρέχω 2 συγκεκριμένες υπηρεσίες με κάνουν να προβληματίζομαι ακόμα μια φορά. Δεν θα χρησιμοποιήσω αυτό το βήμα για προσωπικά θέματα, αλλά πιστέψτε με το θέμα δεν είναι προσωπικό. Είναι κάτι που αγγίζει όλους μας.
Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και τουλάχιστον θέλω να έχω ήσυχη την συνείδησή μου ότι τουλάχιστον έκρουσα τον κώδωνα του κινδύνου. Είμαστε επιστήμονες, είμαστε λειτουργοί της υγείας αλλά για το κράτος είμαστε και ελεύθεροι επαγγελματίες υψηλά φορολογούμενοι. Πρέπει κάποτε και εμείς να μπούμε σε αναπτυξιακά προγράμματα και να επενδύσουμε στην δουλειά μας, να ξεφύγουμε απο την μιζέρια και να ρισκάρουμε. Δεν είναι μόνο θέμα νομικού πλαισίου αλλα και νοοτροπίας. Πρέπει να κτίσουμε μέσα μας την νοοτροπία του μεγάλου και να κοιτάξουμε γύρω μας τις πολιτισμένες χώρες.
Για να υπενθυμίσω τι γίνεται γύρω μας και να θυμίσω ότι αργα αλλά και σταθερά οδηγούμαστε στην νέα εποχή θα σας δώσω μια εικόνα του τι ήδη ετοιμάζεται πίσω απο μας και χωρίς εμάς. Ξυπνήστε!!!
Implantnet 
Αγαπητέ Νίκο ,
Να καλοσωρίσω και εγω επισήμως το blog σου(αν και ξέρεις οτι σε παρακολουθώ ανελλιπώς από την αρχή).Το πολύ σοβαρό αυτό θέμα που προέκυψε έκανε και μένα να βγω από το παράθυρο της παρακολούθησης στη λεωφόρο της ανταλλαγής απόψεων.
Κατ’αρχάς θέλω να δηλώσω ότι ηθικά και δεοντολογικά πρέπει, κατά την ταπεινή μου γνώμη, να σεβόμαστε τον δεοντολογικό κανονισμό σαν ένα μπούσουλα που θα φυλάσσει την αξιοπρέπειά μας και θα κρατάει σε ισορροπία τους κανόνες του παιχνιδιού. Είναι φανερό όμως ότι οι εποχές ,τα δεδομένα αλλάζουν και αλίμονο αν δεν αφουγκραζόμαστε τα μηνύματα που μας δίνει το παρόν και υποδεικνύουν το μέλλον.
Ο Δεοντολογικός κανονισμός φτιάχτηκε, υπάρχει για να διαφυλάσσει την καλώς εννοούμενη λειτουργία του κλάδου μας αλλά και την ανάπτυξή του ,την πρόοδό του, την συνέχισή του ,την βελτίωσή του από κάθε πλευρά: επαγγελματική, επιστημονική σε πλαίσια ηθικά, ανθρώπινα ,και πάντα για το καλό της κοινωνίας μας.
Αν μου επιτρέπεται, θα ήθελα να πω, μετά από 18 χρόνια, οδοντιατρικής παροχής υπηρεσιών(αλήθεια πότε πέρασαν;), ότι πρώτιστο μέλημά μας είναι η ανακούφιση , η φροντίδα ,η αποκατάσταση σύμφωνα με τις ανάγκες ,τις δυνατότητες ,τις επιθυμίες, του ασθενούς, πάσχοντα συνανθρώπου μας .Είναι ,όλοι το ξέρουμε, ένας καθημερινός αιματηρός αγώνας στον οποίο μπορεί να τα βγάλει πέρα ένας που έχει εξοπλιστεί κατάλληλα, έχει τόλμη ,θάρρος , ανδρεία, μα και διάθεση να αναζητά την γνώση, την πληροφορία και ανάλογα να αναπροσαρμόζει την ρότα του κάνοντας την αυτοκριτική του, ατενίζοντας πάντα μπροστά και όχι έχοντας σκυφτό το κεφάλι.
Ένας που θέλει να προοδεύσει στον καλόν αγώνα κοιτάει μπροστά του ,κοιτάει πως θα τρέξει αυτός πιο γρήγορα και όχι πως θα φρενάρει τον συναγωνιστή του .Αν τρέχουμε και δεν κοιτάμε μπροστά αλλά δίπλα ,ή ακόμα χειρότερα πίσω μας, με μαθηματική ακρίβεια θα σκοντάψουμε και τότε το χειρότερο θα είναι να πιαστούμε από τον διπλανό μας για να φρενάρουμε την πτώση μας παρασύροντας και αυτόν στη δική μας κατρακύλα.
Όμως φαίνεται δυστυχώς ότι όλα τα θέματα ρυθμίζονται με μια μικρονοϊκή συνδικαλιστική νοοτροπία που βεβαίως μόνο το καλό του κλάδου μας δεν υπηρετεί ,αλλά μάλλον το ¨καλό¨ του απέναντι ¨συναδέλφου¨.
Θα ήθελα να πω ακόμα πιο πολλά• η αγανάκτησή μου για τα συνδικαλιστικά πράγματα του κλάδου μας, και όχι μόνο ,ξεχειλίζει μέσα μου ,αλλά προς το παρόν δεν θέλω να κουράσω άλλο τον αναγνώστη.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία .
Στάθης Λουκόπουλος
dr_stathis@yahoo.com
Στάθη, σε ευχαριστώ για την παρέμβαση σου. Σίγουρα παράλληλα με τον σεβασμό του δεοντολογικού κανονισμού για λόγους νομιμότητας θα πρέπει να κάνουμε σοβαρό αγώνα για την κατάργηση ή την διόρθωση εκεί που είναι αναχρονιστικός. Ο ανταγωνισμός σήμερα το γνωρίζουμε όλοι οτι είναι σκληρός και απαιτούνται τομές για να μπορέσει ο οδοντίατρος να ορθοποδήσει και να μην καταντήσει τελικά υπάλληλος των επερχόμενων ιδιωτών. Εγώ απλά επισημαίνω το πρόβλημα, απο εκεί και πέρα χρειάζεται εξαντλητικός διάλογος στους κόλπους μας που σίγουρα δεν προωθείται με καταγγελίες και πειθαρχικές διώξεις. Απλά φοβάμαι οτι για μια ακόμα φορά θα τρέχουμε ουραγοί πίσω απο τις εξελίξεις γιατί δεν έχουμε όραμα για τον κλάδο, είτε γιατί καποιοι εξαργυρώνουν την ψήφο μας για να κάνουν καρριέρα στην πολιτική. Πρέπει επιτέλους να μας εκπροσωπήσουν μάχιμοι οδοντίατροι που ζούν απο το επάγγελμα και δεν κάνουν δημόσιες σχέσεις. Και επίσης αυτοδημιούργητοι γιατί άλλο είναι να δουλεύεις το οδοντιατρείο του μπαμπά (ή της μαμάς) και άλλο να είσαι εκεί που είσαι απο το μηδέν, και όχι μόνο στο επάγγελμα αλλά και αλλού…
Εγώ σαν πιο νέος που δεν έχει μπει ακόμα στην αγορά εργασίας ήθελα να σταθώ σε αυτό που είπατε περί Μεγάλης Βρετανίας. Πράγματι, βλέπω πολλούς συμφοιτητές μου που μόλις τελείωσαν να σκέφτονται να φύγουν στην Αγγλία για να δουλέψουν ένα – δυο χρόνια και μετά να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Όντως τα πράγματα έχουν αλλάξει… κάποτε ένας οδοντίατρος που τελείωνε τη σχολή άνοιγε αμέσως ιατρείο, αντίθετα σήμερα οι εξελίξεις στην επιστήμη μας αλλά και οι αυξημένες απαιτήσεις των ασθενών κάνουν τον νέο απόφοιτο να διστάζει να ανοίξει ιατρείο πριν αποκτήσει μια κάποια εμπειρία. Το ίδιο έγινε πριν αρκετά χρόνια με τους ιατρούς…
Από την άλλη υπάρχουν οδοντιατρεία στην Ελλάδα με τόσο μεγάλο πελατολόγιο που δουλεύουν μέχρι αργά τη νύχτα…αναρωτιέμαι γιατί να μην μπορούν να απορροφηθούν όλα αυτά τα παιδιά σε τέτοια οδοντιατρεία;;; Και να απορροφηθούν όχι απλά για να βγάζουν ένα χαρτζιλίκι αλλά και για να αποκτήσουν μια αξιόλογη εμπειρία και μάλιστα πιστοποιημένη…
Δεν το γνωρίζω στα σίγουρα…αλλά φαντάζομαι ότι δεν υπάρχει το αντίστοιχο νομικό πλαίσιο για κάτι τέτοιο…και σίγουρα θα συνεχίσει να μην υπάρχει αν δεν αλλάξουν μερικές καταψυγμένες νοοτροπίες των Ελλήνων οδοντιάτρων…
Kε Νταμπαρακη.εσεις κληθήκατε σε απολογια για μια καταχώρηση στο Χρυσο Οδηγό που,ας μου συγχωρήσετε την εκτίμηση,ζήτημα είναι αν σας βοήθησε να αυξήσετε το πελατολόγιό σας(βλ.θεωρίες περι προσωπικου γιατρού κτλ).Εδώ που ασκώ το επάγγελμα μου προσφάτως μας απαγορεύουν να εχουμε φωτεινες ταμπελες,γιατι λεει σε καμια περιπτωση δεν μας βοηθάνε στο να γίνουμε πιο γνωστοί.Αναμένω το επομενο βήμα:να κυκλοφορούμε με μπούρκα και να ντεπόμαστε να λεμε οτι είμαστε οδοντίατροι μην τυχόν και ετσι γίνουμε πιο γνωστοί!!!!!
Βέβαια εσείς αγαπητή συνάδελφε είστε αρκετά φωτεινή και δεν χρειάζεστε ταμπέλα 🙂
Η μπούρκα είναι και για τους άνδρες ή πρέπει να επιλέξουμε άλλο ενδυματολογικό σχήμαq Κάτι πρέπει να σκεφτούν και για μας. Σοβαρολογώντας τώρα σε λίγο καιρό οι διαφημίσεις των ιδιωτών θα παίζουν στα πρωινάδικα. Εμείς εξακολουθούμε να κοιτάμε το δάκτυλο το οποίο έχει τώρα τελευταία καμφθεί. Γιατί άραγε;